జోరుగా హుషారుగా షికారు పోదమా !!!

సింగపూర్లో నా మొదటి సాహసం ఉప్మా చేసి పెట్టడం.అంతకన్నా విచిత్రం మా ఆయన కిక్కురుమనకుండా తినడం..మా ఇంట్లో అందరూ,ఉప్మా అనేపదాన్ని ఏకగ్రీవంగా నిషేదించడమే కాకుండా ఆ పదం వింటేనే ఆమడ దూరం పారిపోతారు మరి ..అంతా బ్రెడ్ ముక్కల మహిమ ..
టిఫిన్ చేసాక మా ఇంటి ఓనర్ ని పరిచయం చేసారు ( ఈవిడ గురించి మరెప్పుడన్నా బోలెడు చాడీలు చెప్పేసుకున్దామే) .ఆ గుమ్మం వరకు వచ్చి' టాటా' చెపుతుంటే ,ఏం క్రిందవరకు రావచ్చుగా అన్నారు. ఇలా నైటీ తోనా?? అన్నాను ..ఏం పర్లేదు, ఇక్కడ ఎవరూ పట్టించుకోరు అన్నారు...ఆహా ..ఎన్నెన్ని విచిత్రాలు జరుగుతున్నాయి ఈ రోజు .. పెళ్లి అయిన క్రొత్తలో ,క్రొత్తలో ఏంటి నా మొహం.. పెళ్ళికి ముందే .. ఎంతో గోముగా ఏమండీ !! నేను పెళ్ళయ్యాకా డ్రెస్ లు వేసుకోవచ్చా ??అంటే మాట మార్చేసేవారు తెలివిగా.. అయినా పట్టువదలని విక్రమార్కిని లా పెళ్ళయ్యాక అడిగితే ..అదికాదు ,మరేమో మా తరం లో నేనే పెద్ద కొడుకుని,నువ్వే పెద్ద కోడలివి.. అందుకే నువ్వు చీరలలోనే కంటిన్యూ అయిపో అని నన్నే ఏమార్చేసిన మా ఆయన.. నైటీ లో బయటకు వచ్చేయమని చెప్పడమా ??ఎంత విచిత్రం అనుకుంటూ క్రిందకు వచ్చేసా..

రాత్రి గమనించలేదు గాని అదంతా ఒక కాలనీ లా ఉంది . చుట్టూ చెట్లతో ఏదో పార్క్ లో ఇల్లు కట్టినట్లే .. ఎటు చూసినా అపార్ట్మెంట్లు.. ప్రతి అపార్ట్మెంట్ క్రింద కూర్చోవడానికి సిమెంట్ బెంచీలు ,టేబుళ్లు..వాటి పై చదరంగపు గడులు.. ముసలి వాళ్ళు ఆడుకోవడానికి అంట ...ఇంకా ఎవరి లెటర్ బాక్స్ లు వాళ్లకు వరుసగా ఉన్నాయి..

ప్రతి బ్లాక్ (అపార్ట్మెంట్) కి ఒక ప్లే గ్రౌండ్ ..పిల్లలకు దెబ్బలు తగలకుండా మెత్తని నేల.. నాలుగైదు బ్లాక్ లకు ఒక జిం .. ఒక పార్క్ .. వాకింగ్ లు ,వ్యాయామాలు గట్రా చేసుకోవడానికి.. మొత్తం దేశం అంతా ఇలాగే ఉంటుందా?? అన్నాను.. ఆ .. సింగపూర్లో ఏ మూలకు వెళ్ళినా ఇలాగే ఉంటుంది .. ప్రతి ఊరు ఒక్కలాగే ఉంటుంది.. ఇక్కడి ప్రభుత్వం ప్రజల హెల్త్ కి ప్రాధాన్యత ఎక్కువ ఇస్తుంది అన్నారు..



ఈ లోపల ఒకటే సౌండ్స్ ..గడ్డి కట్ చేసే వాళ్ళు , రోడ్లు శుబ్రం చేసేవాళ్ళు ,నేలను కడిగేవాళ్ళు .. ఎవరి గోల వాళ్ళది.. ఇక్కడ అంతా బాగానే ఉంటుంది కాని ఈ శబ్ధ కాలుష్యం ఎక్కువ అని నవ్వారు ... హుమ్ అని నిట్టుర్చాను ...ఎవరో అపార్ట్మెంట్ క్రింద ఉన్న తలుపులు తెరిచి, లోపల ఉన్న బాక్సులను తీసి క్రొత్తవి పెడుతున్నారు .. అవేంటి?? అన్నాను .. అవి చెత్త బాక్స్ లు.. ఎవరి వంటగది లోపల వాళ్లకు ఒక డస్ట్ బిన్ డోర్ ఉంటుంది . దాన్ని తెరిచి తుక్కు పడేస్తాం.. అవి క్రింద ఈ బాక్స్ లలో పడతాయి.. వీళ్లు ప్రొద్దున్న ,మద్యాహ్నం క్లీన్ చేస్తారు అన్నారు..

అబ్బా.. ఎటు వంటి కష్టం లేకుండా భలే అమర్చుకున్నారండి అన్నీ అన్నాను.. ఈ లోపల రోడ్ వచ్చేసింది ... సరే ఇంక నువ్వు వెళ్ళు ,బస్ స్టాప్ కి వెళతా నేను..సాయంత్రం ఒక గంట ముందు వచ్చేస్తాను అలా బయటకు వెళదాం అన్నారు ..' ఊ' అని టాటా చెప్పి వెనక్కి తిరిగి అయోమయం లో పడిపోయాను .. అన్ని అపార్ట్మెంట్లు ఒకలాగే ఉన్నాయి ..అవే లెటర్ బాక్స్ లు ,అవే కుర్చీలు,టేబుళ్లు ..ఇందులో మా ఇల్లు ఏది??అటు ,ఇటు చూసా కంగారుగా .. ఎవ్వరూ లేరు ..



నేను ఎవరితోనైనా వెళుతుంటే, కబుర్లు చెప్తూ అనుసరించేస్తుంటా కాని ఎటు వెళుతున్నానో గమనించను .అదే నాతో వచ్చిన పెద్ద చిక్కు ..ఇక్కడ అదేంటో అర్ధం కాదు ఇన్ని కుటుంభాలు ఉన్నా ఒక్కరూ కనబడరు .చిన్నపిల్లల ఏడుపు కాని ,అరుపులు కాని.. ఉహు .. అలా వెతుక్కుంటూ వెళ్ళడం మొదలు పెట్టాను.. మా ఆయన ఆఫీస్ ఫోన్ నెంబర్ కూడా ఇంట్లోనే ఉండిపోయింది ..పైగా చేతిలో పైసా లేదు ఫోన్ చేద్దామన్నా.. రాత్రి మా అపార్ట్మెంట్ నెంబర్ ఎంతో చెప్పారు గుర్తు లేదు.. ఏడుపోచ్చేస్తుంది .. ఎలారా భగవంతుడా అని చూస్తుంటే ఆ ముందు రోజు మెట్లదగ్గర పడి ఉన్న సిగరెట్టు ముక్కలు, చెత్త కనబడ్డాయి.. హమ్మయ్యా !!!ఊపిరి పీల్చుకున్నాను ..


సాయంత్రం మావారు రాగానే ఎక్కడికి వెళదాం ??బీచ్ కి వెళదామా అన్నారు.. సరే అన్నాను.. ఆరైనా చీకటి పడకపోయే సరికి ఇద్దరం కబుర్లు చెప్పుకుంటూ బస్ స్టాప్ వరకు వచ్చేసాం.. సింగపూర్ లో మరొక మెచ్చుకో తగిన విషయం .. షెల్టర్లు .. ఉన్నట్లు ఉండి వర్షం వచ్చినా తడవకుండా ఇంటికి వెళ్ళిపోవడానికి వీలుగా ఈ షెల్టర్లు ఉంటాయి.. అలాగే ప్రయాణ వాహనాలు కూడా చాలా వీలుగా ఉంటాయి.. ఎక్కడకు వెళ్ళాలన్నా ప్రతి అయిదు ,పది నిమిషాలకు ఒక బస్ కాని ,ట్రైన్ కాని ఉంటుంది .. పైగా ఏ బస్ ఎన్ని నిమిషాలకు ఏ స్టాప్ కి వెళుతుందో,ఎన్ని నిమిషాలకు బస్ వస్తుందో ఇన్ఫర్మేషన్ క్షణాల్లో తెలుసుకోవచ్చు..ఒక్క నిమిషం కూడా వేస్ట్ చేసుకోవడం ఇక్కడి ప్రజలకు ఇష్టం ఉండదనుకుంటా .. ఈలోపల మా వారు బుజ్జీ, ఈ కార్డ్ ఇక నీ దగ్గరే ఉంచుకో అన్నారు ఒక నీలంరంగు కార్డ్ ఇస్తూ ..ఏమిటి ఇది అన్నాను దాన్ని చూస్తూ..ఇదిఫేర్ కార్డ్ ..ఇక్కడ ఎక్కడ ట్రావెల్ చేయాలన్నా ఇది ఉండాల్సిందే..బస్ లోను,ట్రైన్ లోను ఉపయోగిస్తాం ..మనకులా కండక్టర్ లు ఉండరు అన్నారు ..




ఈ లోపల బస్ వచ్చింది .. ఎక్కిన వాళ్ళందరూ అక్కడ ఒక చిన్న బోర్డ్ పైన ఈ కార్డ్ చూపుతున్నారు..అందులో నుండి 'కీ'అని సౌండ్ వస్తుంది ..ఏమిటండీ అది?? అన్నాను.. దీనిలో డబ్బులుంటాయి ..ఇది ఆ మిషన్ దగ్గర చూపితే అది ఏ స్టాప్ లో ఎక్కావో లెక్క గట్టి, దిగే స్టాప్ లో మళ్లీ చూపినపుడు అన్ని డబ్బులు కట్ చేస్తుంది అన్నారు..నాకు భలే విచిత్రం అనిపించింది ..

ఒకవేళ మనం కార్డ్ తేవడం మర్చిపోతే ??అన్నాను.. అప్పుడు బస్ డ్రైవర్ని అడిగి ఎంత డబ్బులు అవుతాయో అన్నీ అక్కడున్న పెట్టెలో వేయాలి ..అప్పుడు టికెట్ ఇస్తాడు అన్నారు..ఒక వేళ డబ్బులుకుడా మర్చిపోతే?? అన్నాను.. అప్పుడు బయటికి పోమ్మా ..అని మెడ పట్టుకుని తోసేస్తాడు అన్నారు నా తలపై చిన్నగా కొడుతూ..అబ్బా ..ఊరికే అడుగుతున్నాను బాబు ఇంకేం మాయాజాలాలు ఉన్నాయో అని అన్నాను..

బస్ లో చాలామంది చైనా వాళ్ళు ఎక్కుతున్నారు ,దిగుతున్నారు ..ఒక్క రైనా డ్రైవర్ కళ్ళు కప్పి టికెట్ లేకుండా ప్రయాణం చేస్తారేమో అని చూస్తున్నా ..ఒక్కళ్ళు కూడా అలా చేయడం లేదు..ఆఖరికి డబ్బై ఏళ్ళ ముసలాయన కూడా మెల్లిగా కార్డ్ టేప్ చేసి వస్తున్నాడు ..నాకు చాలా ఆక్చర్యం అనిపించింది..

ఏమండి ,ఒక వేళ టికెట్ తీసుకోకుండా డ్రైవర్ కి తెలియకుండా ట్రావెల్ చేసాం అనుకోండి అప్పుడేమవుతుంది?? అన్నాను.. ఏంటే ,ఇందాకడ నుండి చూస్తున్నా, కొంపదీసి అలా చేద్దామని అనుకుంటున్నావా ఏంటి ??కంగారుగా అన్నారు.అబ్బా ,అడిగి తెలుసుకుంటున్నా అండీ అన్నాను.. ఒక్కోసారి టికెట్ కలెక్టర్ వస్తాడు ..అతను మన కార్డ్ చెక్ చేస్తాడు అన్నారు.ఒక వేళ మనం టేప్ చేయకపోతే పోలీసులకు చెప్పేస్తాడా?? అన్నాను.. లేదు.. ఛీ !! నీదీ ఒక బ్రతుకేనా అన్నట్లుగా ఒక లుక్ ఇస్తాడు అంతే అన్నారు..'ఓస్ 'ఈ మాత్రం దానికే వీళ్లు ఇంత భయపడిపోతున్నారా!! హుమ్.. ఎలాగైనా ఈ దేశం ఇంత అభివృద్ది చెందడం లో ప్రజల పాత్ర ఎంతైనా ఉంది అనిపించేసింది ..

మా ఆయన కాసేపటికి నీ ప్రక్కన ఉన్న బటన్ నొక్కు అన్నారు.. ఏంటండి ఇది అన్నాను.. అది నొక్కితే డ్రైవర్ దగ్గర లైట్ వెలుగుతుంది ..అంటే రాబోయే స్టాప్ లో మేము దిగిపోతున్నాం ఆపు అని చెప్పడం.. అదే స్టాప్ లో ఎవరూ దిగడం ,ఎక్కడం చేయలేదనుకో ముందుకి వెళ్లి పోతాడన్నమాట ..టైం వేస్ట్ కాకుండా ప్రతి సీట్ దగ్గర ఈ బటన్స్ ఉంటాయి అన్నారు..భలే ఉంది అనుకునేంతలో స్టాప్ వచ్చింది దిగిపోయాం..



అలా నడుచుకుంటూ బీచ్ దగ్గరకు చేరుకున్నాం ..'ఈస్ట్ కోస్ట్ పార్క్ ' ..సైకిలింగ్ చేసేవాళ్ళు ,గుజ్జన గూళ్ళు కట్టే వాళ్ళు, సముద్రం లో విన్యాసాలు చేసేవాళ్ళు , అలలతో ఆడేవాళ్ళు ..చాలా మంది రకరకాల వ్యాపకాలలో ఉన్నారు .. రా ..ఆ రాళ్ళ పై కూర్చుందాం అన్నారు.. నాన్న గుర్తు వచ్చారు.. ఎప్పుడన్నా సముద్ర తీరం వెళితే దూరం నుండి చూపించి అదే సముద్రం,ఇవే అలలు అని చూపించేవారు.. లోపలికి దిగని చ్చేవారు కాదు.. ఈ మాత్రం దానికి ఇంట్లో టివిలో చూడచ్చు కదా ..ఇంత దూరం రావాలేంటి ? నా ఆఖరు చెల్లి విసుక్కునేది..ఎందుకో నవ్వొచ్చింది ..వద్దులే ఇక్కడే కూర్చుందాం అన్నాను ..

నాకెందుకో అంత అందం గా అనిపించలేదు ఇక్కడ .. ఇండియాలో అయితే మనిషంత అలలు ఎగసి పడతాయి..ఇక్కడ నదిలో కెరటాల్లా అలా పాదాలకు తాకుతున్నాయి అంతే.. చాలా మంది చైనీయులు పిల్లలతో చేరారు .. ఏ జంట చూసినా అబ్బాయిలు పిల్లలని ఎత్తుకోవడమే ..అమ్మాయిలు కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వస్తున్నారు.. వీరిలో ఉన్న ప్రత్యేకత ఏంటంటే పగలైనా ,రాత్రి అయినా ఆ హుషారు అలా మెయింటైన్ చేస్తారు ..పైగా ప్రొద్దున నుండి రాత్రి వరకు తల పైన ఒక్క వెంట్రుక చెరగకుండా జాగ్రత్త పడతారు.. పొట్టి పొట్టి బట్టలు వేసుకున్నా ఇక్కడి అమ్మాయిలకు అసహ్యం గా, ఎబ్బెట్టుగా ఉండదు.. వారి శరీర సౌష్టవం అలా ఉంటుంది కాబోలు..

ఆ ప్రక్కన ఏదో ఫుడ్ కోర్ట్ జనాలతో కళ కళ లాడుతుంది .. నాకు ఇక్కడ నవ్వొచ్చే విషయం ఏమిటంటే .. ప్రజలు ఫుడ్ కోర్ట్ ఉంటే చాలు ఈగల్లా ముసిరిపోతారు.. ఇంక ఎప్పటికి తిండి దొరకని వారిలా ఏ మార్కెట్ లలో చూసినా , షాపింగ్ మాల్స్ చూసినా,హోటల్స్, ఎటు చూసినా జనాలే.. ఇంట్లో ఉదయం పూట ఎవరూ ఉండరు ..అందుకే అంత నిశ్శబ్దం గా ఉంటుంది అపార్ట్మెంట్స్ దగ్గర..కాకపొతే తిండికి,అందానికి,ఆరోగ్యానికి వీరిచ్చే ప్రాధాన్యత ఇంకెవరు ఇవ్వరేమో ...

అలా కాసేపు నడుచుకుంటూ వెళుతుంటే కొందరు నవ్వుతూ పలకరిస్తున్నారు ..ఇంకొందరు మనం తగిలితే మైల పడిపోతాం అన్నట్లు తప్పుకు వెళుతున్నారు.. యువజంటలు మాత్రం ఈ లోకాన్ని మర్చిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నారు .. ఇదేంటండి !!వీళ్ళకు అమ్మా,నాన్న చూస్తారేమో అని భయం ఉండదా!! అన్నాను.. వాళ్లకు తెలియక పొతే కదా భయపడటానికి.. ఇక్కడ ఒక వయసు వచ్చేసరికి అమ్మాయి ,అబ్బాయిలు ఎవరో ఒకరిని పార్టనర్ గా ఎన్నుకుంటారు..తల్లిదండ్రులు చూడరు.. ఒకవేళ చూసుకోక పొతే వాళ్లకు సరి అయిన పాట్నర్స్ దొరకడం కష్టం అవుతుంది ... అందుకని తల్లిదండ్రులే ఎవరినన్నా ప్రేమించన్డో అని పోరతారు అన్నారు ..

ఇదేమి సంస్కృతీ అండీ బాబు.. మరి చదువులు, చట్టుబండలు ఎలా సాగుతాయి ఇలా చిన్న వయసులోనే ప్రేమించేస్తే ??అన్నాను.. అందుకే గా ఇక్కడ మనలాంటి వాళ్ళు బ్రతకగలుగుతుంది.. ఇంటర్ అవ్వగానే ఇక్కడ తప్పని సరిగా మిలటరీ లో చేరాలి ..రెండు సంవత్సరాలు గవర్నమెంట్ బాగా తర్ఫీదు ఇస్తుంది.. ఈ లోపల వాడికి చదువు మీద ఇంటరెస్ట్ పోతుంది..వీడి మీద బెంగతో ఆ పిల్ల చదువు ఆపేసి ఏ చిన్న ఉద్యోగంలోనో సెటిల్ అయిపోతుంది.. అందుకే ఇక్కడ అతి తక్కువ మంది ఉంటారు పెద్ద లెవల్ లో ఉన్నవాళ్ళు అన్నారు..



అక్కడి నుండి ఇద్దరం MRT (రైల్వే స్టేషన్ )కి వెళ్లాం..నాకు బస్ కంటే ట్రైన్ బాగా నచ్చింది.. చల్లగా ,విశాలంగా ,శుభ్రంగా ఉంది.. టికెట్స్ తీసుకోవాలన్నా,కార్డ్స్ లో డబ్బులు ఫిల్ చేయాలన్నా అన్నీ మిషన్ల ద్వారానే.. బస్ లోగాని, ట్రైన్ లో గాని తినడం,తాగడం నిషేధం ..

అన్నిటికంటే నచ్చిన విషయం ముసలివాళ్ళు,చిన్నపిల్లల తల్లులు,ప్రెగ్నెంట్ అయిన వారు వస్తే లేచి సీట్ ఇచ్చేస్తున్నారు.. ఇక్కడ ఎంత దూరం వెళ్ళాలన్నా గంటన్నరలో వెళ్ళిపోతాం..చిన్న దేశం కదా .. సరదాగా అనిపించింది..అలాగే ట్రైన్ కూడా.. అయితే అండర్ గ్రౌండ్ లోనో లేదా బ్రిడ్జ్ పైనా తప్ప రోడ్ మీద ప్రయాణం చేయదు ..ట్రాఫిక్ కి ఇబ్బంది లేకుండా ..కొన్ని చోట్ల భూగర్భం లో రెండు అంతస్తుల్లో రైల్వే మార్గాలు వేసి
ఉన్నాయి .. చక్కని ప్లానింగ్ ఉన్న దేశం..బస్సు స్టేషన్ ,రైల్వే స్టేషన్ ఎప్పుడూ ప్రక్క ప్రక్కనే ఉంటాయి. ఏ ఊర్లో అయినా సరే ..ఆతరువాత మావారు పని చేసిన ఆఫీస్ చూపించి 'రాఫిల్స్ ప్లేస్' తీసుకు వెళ్ళారు .. ఆకాశాన్ని అంటేంత బిల్డింగులు గట్రా అలా చూస్తూ ఉండి పోయాను..