ఆషాడం - 2

ఆ..ఎంతవరకూ చెప్పాను ..ఆషాడంలో మా ఆయన్ని కలుసుకోవడానికి మా అమ్మమ్మ ఊరు వెళ్లాను అని చెప్పాను కదా ... అక్కడికి వెళ్ళగానే అనుకున్న కధ మొదలైంది.."ఆషాడంలో మొక్కులేమిటే మరీ విచిత్రంగానూ" అని కాసేపు మా అమ్మమ్మ బుగ్గలు నొక్కుకుని ,ఎదురుగా అల్లుడిగారిని(మా నాన్నను) చూసి ఏమనలేక ..."అయినా ఈ రోజుల్లో ఇవన్నీ మామూలే బాబు ... మీ మావయ్య గారు షాపు వదిలి ఇంటికొచ్చేసరికి రాత్రి ఒంటిగంట అవుతుంది .. ట్రైన్ పది గంటలకు కదా ,వెనుక గుమ్మం దగ్గర నుండి మా చిన్నోడు ( చిన మావయ్య) స్టేషన్కి తీసుకు వేళతాడులే "అనేసి నన్ను గట్టున పడేసింది....

నాన్న మా వూరు వెళ్ళేవరకూ ఓపికపట్టిన మా అత్తలు నా చెరో ప్రక్కనా చేరిపోయారు ..."ఆషాడంలో బయటకు వెళుతున్నారా!!! మా తమ్ముడుగారు ఎంత డేరు, ఎంత రోమాన్టిక్కు ... మీ పెద్ద మావయ్యా ఉన్నారు దేనికీ!! .. పెళ్ళయి పదేళ్ళు అయినా ప్రక్క వీధిలో గుడికి తీసుకువెళ్ళమంటే ప్రక్కింట్లో దొంగతనం చేయమన్నట్లు జడిసిపోతారు" అని ఏడుపుమొహం పెట్టి మా పెద్దత్తా.... "ఈ నల్లపూసలు అయిదుకాసులు పెట్టి చేయించారా !!...పెళ్ళయిన మూడునెలలు కాకుండానే ఇన్ని చేయిస్తే ముందు ముందు ఏడువారాల నగలు చేయిన్చేస్తారేమో ...మీ చిన్న మావయ్యా ఉన్నారు... పావుకాసు పెట్టి ఉంగరం చేయించమంటే పందిరి గుంజలా బిగుసుకుపోతారు "అని భారంగా నిట్టూరస్తూ చిన్నావిడా గతాన్ని తలుచుకుని తలుచుకుని ,తవ్వుకుని, తవ్వుకుని బాధపడిపోవడం మొదలుపెట్టారు..

"వచ్చావా మహా తల్లీ!!! ..నువ్వు ,మీ అక్కా వచ్చారంటే మా కాపూరాల్లో నిప్పులే ... అక్కడేం ఉద్దరిస్తారో తెలియదుకాని ఇక్కడ మాత్రం మీ అత్తలకు మణిరత్నం సినిమా చూపించి వెళ్ళిపోతారు ..తర్వాతా ఓ నెల రోజులు పాటు మాకు ' కొత్తబంగారు లోకం మాకు కావాలి సొంతం ' అని పాడి వినిపిస్తారు వీళ్ళు" అని మా చిన్న మావయ్య విసుక్కుంటుంటే...... చూడంమమ్మా నీ కొడుకు అని కంప్లైంట్ చేస్తూ భోజనం తింటుంటే ఫోన్ .... పరుగు పరుగున వెళ్లి ఫోన్ తీశాను ...

"బుజ్జీ ! వచ్చేసా"వా అటునుండి మా ఆయన.." ఆ వచ్చేసాను కానీ అదేంటది ఈ పాటికి ట్రైన్లో ఉండాలి కదా మీరు..ఎక్కడి నుండి ఫోన్ చేస్తున్నారు" అయోమయంగా అడిగాను....." ట్రైన్ ఓ గంట లేటే ..అందుకని ఇంకా బయలుదేరలేదు" అన్నారు బాంబ్ పేలుస్తూ ....."అమ్మ బాబోయ్ గంట లేటా!!!రాత్రి పదిన్నర అంటేనే మా నాన్న ,అమ్మమ్మ వందసార్లు ఆలోచించారు ... ఇప్పుడు గంట లేటంటే పదకుండున్నర అవుతుంది ఇంకేమన్నా ఉందా" అన్నాను భయంగా ..." మీ అమ్మమ్మకు ,నాన్నకు పనేముంది ప్రతిదానికి భయపడటమే గాని ఇంకేదన్నా చెప్పు "అన్నారు తాపీగా...." మీకేం బాబు మిమ్మల్ని ఎవరేమంటారు ,అక్షింతలు పడేది నాకే కదా " విసుక్కున్నాను.... "అబ్బా నీతో ఇదే చిక్కు ...ఎప్పుడూ ఎలా టెన్షన్ పడదామా అని ఆలోచిస్తావ్... నాకైతే బోలెడు ప్లాన్స్ ఉన్నాయి..నువ్వు ఎప్పుడన్నా ట్రైన్ డోర్ దగ్గర నిన్చున్నావా ... మనం ఎంచక్కా డోర్ దగ్గరకు వెళ్లి కూర్చుని తెల్లవార్లు కబుర్లు చెప్పుకుందామేం"....అన్నారు పరవశంగా.." ఏంటీ డోర్ దగ్గరకా !! మా నాన్నకు తెలిస్తే అప్పుడు చేస్తారు నాకు అసలు పెళ్లి "అన్నాను విసుగ్గా.. "అవును మరి ప్రతీది వెళ్లి మీ నాన్నకు చెప్పు ... అయినా పెళ్ళయ్యాకా నా ఇష్టం .. ... నా పెళ్లానివి... తండ్రి కంటే భర్తే గొప్ప,పతియే ప్రత్యక్ష దైవం తెలుసా నీకా విషయం" అన్నారు కచ్చగా( ఈ మాట అరిగిపోయిన రికార్డులా ఇప్పటికీ అంటారులెండి) ... "తోక్కేం కాదు నాకు మా నాన్నే గొప్ప "అంటుంటే ఇంకేవరివో మాటలు ,గుసగుసలు వినిపించి ప్రక్క రూం లో తొంగి చూస్తే ,మా అత్తలు ప్రక్క రూం లో ఉన్న మరో ఫోన్ పట్టుకుని మా మాటలువింటూ తోసుకుంటూ...... దెబ్బకి ఫోన్ పెట్టేసి ఆ రూంలోకి పరుగెత్తాను ....

"ఏం పనిలేదా ,మేనర్స్ లేదా" కోపం గా అడిగాను...." అస్సలు లేదు .. అయినా ఇది మా ఇల్లు.. మా ఫోను ... మా ఇష్టం ... కొత్తగా పెళ్ళయిన వాళ్ళను మా ఊర్లో ఇంతకన్నా ఎక్కువ ఏడిపిస్తాం తెలుసా "అన్నారు ఇద్దరూ కోరస్ గా ... ఖర్మరా బాబు అనుకుని 11 ఎప్పుడవుతుందా అని ఎదురు చూడటం మొదలు పెట్టాను ... మధ్యలో ఫోన్ చేయాలని ఉన్నా మా అత్తలతో భయం ... పది అవుతుండగా నాన్న నుండి ఫోన్ .."ఇంకా బయలుదేరలేదా? రాత్రి పూట ప్రయాణాలు కాస్త ముందుగానే వెళ్లాలని తెలియదా.. మావయ్యను పిలు నేను మాట్లాడుతాను "అని ఒక్క కసురు కసిరారు.... అసలే మాంచి కోపం మీద ఒకటి ఉన్నారు... ఇప్పుడు ట్రైన్ లేటంటే ఏమంటారో అని సైలెంట్గా మా మావయ్యకు ఇచ్చేసాను ఫోన్.. పాపం విషయం వినగానే నాన్న కోపానికి మావయ్య బలి..

మొత్తానికి పదకుండు అయింది మావయ్య ఇంకా రాలేదు.... నాకు కంగారు...." నీ కొడుకు ఎప్పుడు ఇంతే అమ్మమ్మ ..ఏం ఒక్క రోజు షాప్ నుండి తొందరగా వస్తే ఏం కొంపలు మునిగిపోయాయట ,ఆ ట్రైన్ వెళ్లి పోయిందంటే ఇంక అంతే" ఏడుపు మొహం వేసి అన్నాను .... పదకొండున్నర అవుతుండగా మావయ్య ఇంటికి వచ్చాడు ...ఈ లోపల చిన్న అత్తకు, అమ్మమ్మ కు నాలుగో విడత క్లాస్ పీకేసాను.. రాగానే తాండవం చేసేయబోతుంటే" ఇక ఆపు అక్కడ ట్రైన్ గంట కాదు ... రెండు గంటల లేట్ అంట రాత్రి పన్నెండున్నరకు వస్తుంది అట... ఫోన్ చేసి కనుక్కున్నాను "అన్నాడు.. నాకు నీరసం వచ్చేసింది..." అమ్మ బాబోయ్ పన్నెండున్నరకు వస్తుందా ...నాన్నక్కు తెలిస్తే ఇంకేమన్నా ఉందా " నీరసంగా జారబడ్డాను.." నీకేం నువ్వు బాగానే ఉంటావ్ నాకు కదా మీ నాన్న క్లాస్ పీకేది "అని మావయ్య అంటుండగానే మళ్ళీ ఫోన్.."ఇంకెవరూ మీ నాన్నే వెళ్లి ఎత్తు" అన్నాడు మావయ్య నవ్వుతూ..."మావయ్యా మావయ్యా ప్లీజ్ మావయ్య నువ్వు మాట్లాడి ఏదోఒకటి చెప్పవా "బ్రతిమాలే పొజిషన్ కొచ్చేసాను ...

"అంటే బావగారు పర్వాలేదండి ..నేను ఉంటాను కదా ...పన్నెండుకి కూడా జనాలు తిరుగుతూనే ఉంటారండి ఏం పర్లేదు "...మావయ్య మాటలు మెల్లగా వినబడుతున్నాయి ... అటునుండి నాన్న కొంచెం గట్టిగానే తిడుతున్నట్లు ఉన్నారు..ఫోన్ పెట్టగానే అమ్మమ్మ మొదలు పెట్టింది .." ఏంటి అర్ధరాత్రి పూటా ఆడపిల్లను తీసుకువెళతావా ..అందునా నాన్న ఇంటికొచ్చే టైమయ్యింది.... చూసారంటే ఇంకేమయినా ఉందా అంటూ... అబ్బా ,నాన్న ఒంటిగంటకు కదమ్మా వచ్చేది నేను తీసుకు వెళ్తానుగా" మావయ్య సరిపెట్టేసాడు.. హూం గట్టిగా నిట్టూర్చి నిమిషాలు లెక్క పెట్టడం మళ్ళీ మొదలు పెట్టాను..

పన్నెండు అవుతుండగా మావయ్య మళ్ళీ కాల్ చేసాడు రైట్ టైం ఎన్ని గంటలకో కనుక్కుందామని .."దేవుడా దేవుడా ప్లీజ్ ప్లీజ్ "అనుకుంటూ ఉండగానే అటునుండి వాడు చెప్పాడు.." ఈ రోజు ఆ ట్రైన్ లేటండి రాత్రి 2 కి రావచ్చు" అని ... అయిపొయింది, ఇంక వెళ్ళినట్లే నిరాశ వచ్చేసింది ...మళ్ళీ నాన్న ఫోన్ ... "నువ్వే తీయవే ..ఇందాక నిన్ను అడిగినా ఏదో మేనేజ్ చేసాను " మావయ్య తనవల్లకాదని చెప్పేసాడు.. ఇక తప్పక 'హలో' అన్నాను.." ఏమైంది ఇంకా బయలు దేరలేదా" అన్నారు.." లేదు నాన్నా రెండుగంటలకట "అన్నాను మెల్లిగా.. "సరేలేగాని నువ్వు పడుకో ఇంక ...అంతగా అయితే రేపు నేను వచ్చి వైజాగ్ తీసుకెళతాలే "అన్నారు.. " కానీ నాన్న... మరీ ఆయన ఎదురుచూస్తారేమో" అన్నాను గునుస్తూ ... "చూడనీ.. ఇలా అర్ధం పర్ధం లేకుండా అర్ధరాత్రి ప్రయాణాలు పెడితే అలాగే అవుతుంది.. ఆడపిల్ల అనుకున్నాడా ఇంకేమన్నాన.. ప్రొద్దున్న కాల్ చేస్తాడులే అప్పుడు చెప్దాం నువ్వు పడుకో ఇక.. నేను రేపు వస్తున్నా" అని పెట్టేసారు...

"మావయ్యా!!! ఇంకోక్కసారి ఫోన్ చేయవా "ఆశ చావకా అడిగాను ...కాల్ చేయగానే ..."ట్రైన్ రాత్రి రెండు మూడు మధ్యలో రావచ్చండీ".... వాడు ఇంకొంచెం టైం పెంచేసరికి ఇక మాట్లాడకుండా పడుకున్నాను..నా కళ్ళ ముందు ప్లాట్ఫాం మీద నాకోసం వెదుకుతున్న మా ఆయన కనిపించసాగారు... జాలి ,బాధ ,భయం కలగలిపి వస్తున్నాయి ...అసలే ముక్కు మీద కోపం అయ్యగారికి ...ఎన్ని అలకలు పెట్టి సాధిస్తారో అని.. ఎప్పుడు నిద్ర పట్టేసిందో ..బుజ్జీ ,బుజ్జీ అని ఎవరో పిలుస్తుంటే కళ్ళు తెరిచాను ...ఎదురుగా చిన్న మావయ్య ...." ష్ ... ట్రైన్ కరెక్ట్ టైం నాలుగున్నర కట.. నాలుగయ్యింది వెళదామా" అన్నాడు ... "మరి నాన్న,అమ్మమ్మ ".... అంటూ ఇంకేదో చెప్పబోతుంటే ...." అబ్బా అవన్నీ నేను చూసుకుంటాలే ... నేను సందు గుమ్మం వైపు బండి తీసుకొస్తాను నువ్వు మెల్లగా వచ్చేసేయి... తాతయ్య ఇంట్లోనే ఉన్నారు జాగ్రత్త "అన్నాడు ...

తల కూడా దువ్వుకోలేదు ....అలాగే నా బ్యాగ్ పట్టుకుని చీకట్లో దొంగలా తడుముకుంటూ మెల్లిగా బయటకు వచ్చేసాను .... దారంతా మావయ్యా,నేను ప్లాన్స్ వాళ్లకు ఏం చెప్పాలి అని .... అక్కడ చేరుకున్నాకా ఇంకో అరగంట లేట్ చేసి అయిదుగంటలకు వచ్చింది ట్రైన్ .... మావయ్య కు టాటా చెప్పేసి ట్రైన్ లో కూర్చున్నాను ... మా ఆయన ఫ్రెండ్, వాళ్ళ ఆవిడ పలకరించారు ... ఆ సరికే కొంపలు మునిగిపోయినట్లు జనాలు పొలోమని లేచి అటు ఇటు తిరగడం మొదలు పెట్టారు ...నేను, మా ఆయన ట్రైన్ డోర్ వైపు,మొహా మొహాలు చూసుకుని గాడం గా నిట్టూర్చాం ...

హోటల్ మేఘాలయ... అప్పటివరకూ తిరపతిలో రూమ్స్ తప్ప ఇలా హోటల్స్ లో డీలక్స్ రూమ్స్ అవి చూడలేదేమో ...నాకు అదేదో భలే బాగా నచ్చేసింది ...పరుపెక్కి గెంతులే గెంతులు..అప్పడే నాకు ఎ.సి అనే పరికరం గురించి తెలిసింది.... కావాలంటే మీరందరూ బయటకు పొండి ...నేను రానంటే రాను అని భీష్మించుకు కూర్చున్నా లాక్కునిపోయారు ....ఆ తరువాత మహా మహా హోటల్స్కి వెళ్ళినా ఆ సరదా అస్సలు రావడం లేదు :(... అనుకుంటాం గాని మన ప్రక్కన ఉన్న చిన్న చిన్న ఊర్లే బోలెడు బాగుంటాయి... నాకు వైజాగ్ పిచ్చ పిచ్చగా నచ్చేసింది.. ఉడా పార్క్ ,కనక మహా లక్ష్మి గుడి ..అక్కడ ఒక వినాయకుడి గుడి ఉంటుంది ...చిన్న గుడే కాని చాలా ఫేమస్ ..పేరు గుర్తురావడం లేదబ్బా.. ఆ గుడి ..ఇంకా సింహా చలం ..కైలాస గిరి ..చాలా చూసాం ...రామ కృష్ణా బీచ్ లో అలలు చూడగానే నేను రాను బాబోయ్ అన్నా వాటి మధ్యలోకి వెళ్లి నిన్చోపెట్టేసారు మా ఆయన..టీవిలో చూడటమే అలా మధ్యలోకి వెళ్లి చూడటం భలే బాగుంది.. ( ఇక్కడ ఆరెంజ్ సినిమాలో జేనిలియాలా నేను సింహాన్ని చూసాను అన్న రేంజ్లో ఎక్స్ ప్రెషన్ ఇచ్చాను అప్పట్లో ) నిజం చెప్పాలంటే ఆ రోజు ఎంత హేపీ ఫీల్ అయ్యానంటే ఇప్పటికీ ప్రతి నిమిషం గుర్తుంది :)

ఆ తరువాత అన్నవరం వచ్చేసాం.. ఆషాడం కదా జనాలు అస్సలు లేరు ..( గమనిక :ఆషాడం లో అన్నవరం వెళితే మీకు దర్సనం తొందరగా అవుతుంది ) వ్రతం అది అవ్వగానే మావారి ఫ్రెండ్ని వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళిపొమ్మని చెప్పి , మా ఊరి స్టేషన్ లో నన్ను దిగబెట్టేసి నెక్స్ట్ ట్రైన్కి తను వెళ్లి పోయేట్లుగా ప్లాన్ .... నాన్నను స్టేషన్ కి రమ్మని ఫోన్ చేసి ట్రైన్ ఎక్కేసాం..కాసేపట్లో తను వాళ్ళ ఊరు వెళ్లిపోతున్నారంటే మళ్ళీ దిగులు... ఏవో మాట్లాడుతూ మధ్యలో..." మొన్నో సారి మా బావ ఏం చేసారో తెలుసా.. అక్కను తీసుకుని తెలియక ఒక ట్రైన్ ఎక్కబోయి మరొక ట్రైన్ ఎక్కేసారట ... మధ్యలో గమనించి దిగిపోయారట ...కాని పర్స్ తేవడం మర్చిపోయారట ... లక్కీగా మా నాన్న ఫ్రెండ్ అక్కడ కనబడితే ఆయన్నిడబ్బులు అడిగి ఊరు వెళ్ళారు ...ఇప్పటికీ నాన్న తలుచుకుని తలుచుకుని తిడతారు " అన్నాను.." అయినా మీ బావ అలా ఎలా చేసారు బుజ్జీ ..ఏ ట్రైన్ ఏదో తెలుసుకోకపోతే చాలా చిక్కుకదా..ఒంటరిగా అయితే ఎలా అయినా పర్వాలేదు.. ఆడవాళ్ళు ఉండగా చాల కష్టం తెలుసా అన్నారు మా ఆయన గొప్ప ఆశ్చర్యంగా మొహం పెట్టి ....

అప్పటి వరకూ మమ్మల్ని గమనిస్తున్న మా ప్రక్కనున్నాయన "అమ్మా మీరు ఎక్కడి వరకూ వెళ్ళాలి "అన్నాడు ... నేను చెప్పాను.." ఈ ట్రైన్ వైజాగ్ వెళుతుంది మీరు ఎక్కినది కరెక్ట్ ట్రైన్ కాని చివరి రెండు బోగీలు వేరే బండికి కలుపుతాడు" అన్నాడు.. దెబ్బకి నాకు,మా ఆయనకు నో సౌండ్ ... తరువాతి స్టాప్ మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఊరే ... వెంటనే దిగిపోయాం ...దూరం నుండి టీ.సి మావైపు చూస్తున్నాడు.."అమ్మో రాంగ్ టిక్కెట్ ..పెనాల్టి అంటాడేమో" అన్నారు మా ఆయన ..." ఏం చేస్తాం తప్పదుగా కట్టండి" అన్నాను విసుగ్గా .. " బుజ్జీ ఒక విషయం చెప్తే తిట్టవు కదా "కొంచెం నసుగుతూ అన్నారు మా ఆయన ..." ఏంటీ "అన్నాను కోపంగా ...." నాకొక్కడికే కదా టిక్కెట్టు కావలసింది అని నిన్న మొత్తం ఖర్చు పెట్టేసాను" అన్నారు మెల్లగా....ఓరి దేవుడా ఏం చేద్దాం.. అనుకుంటుండగానే టీ.సి మా వైపు వచ్చాడు.."ఏంటి తప్పు ట్రైన్ ఎక్కి వచ్చేసారా .. చాలా మంది అలా పొరపాటు పడతారులెండి ...చీకటి పడుతుంది బస్ స్టాప్కి వెళ్లి మీ వూరు వెళ్ళిపొండి" అని పంపేశాడు.. బ్రతుకు జీవుడా అనుకుని బయటకు వచ్చేసాం..

"ఇప్పుడేం చేద్దాం నాన్న ఎదురు చూస్తారేమో ముందు నాన్నకు ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పండి స్టేషన్ కి బయలుదేరి ఉంటారు "అన్నాను .. "అమ్మో !మీ నాన్నకా!! నీకు పుణ్యం ఉంటుందే బాబు... మీ బావని నాలుగేళ్లే తిట్టారు..నన్ను వదులుతారా .. అసలే వద్దంటే తీసుకువచ్చా అని కచ్చ మీద ఉండి ఉంటారు పరువుపోతుంది చెప్పకు ప్లీజ్ "అన్నారు .. "ఇప్పుడెలా మరి " అన్నాను విసుగ్గా .... " అంటే ఇది మీ అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఊరే కదా ..మొన్న చెప్పకుండా వచ్చేసావ్ కదా ... అందుకని మీ అమ్మమ్మ మీద బెంగ పెట్టుకుని నువ్వు ఏడుస్తుంటే నిన్ను ఇక్కడకు తీసుకు వచ్చేసా అని చెప్తాను ఏమంటావ్ "అన్నారు.." ఏడ్చినట్లు ఉంది అస్సలు నమ్మరు "అన్నాను.. "నమ్మకపోయినా అదే చెప్పాలి పదా "అని మా అమ్మమ్మ ఇంటికి తీసుకువెళ్ళిపోయారు...

ఇంటికి వెళ్ళగానే అమ్మమ్మను చూడగానే" అమ్మమ్మా "అని చెప్పబోతుండగా లోపల భోజనం చేస్తూ తాతయ్య ఉన్నారు...దెబ్బకు నూటొకటి... ఏం చెయ్యాలి???.. వెంటనే అమ్మమ్మా మొన్న తాతయ్యను చూడకుండా వెళ్లిపోయానుగా బెంగ వచ్చేసింది .... కలలో కూడా తాతయ్యే ... అని మా తాతయ్య ప్రక్కకు చేరిపోయాను వెక్కేస్తూ ... అప్పుడు పడిపోయిన మా తాతయ్య ఇప్పటికీ అలాగే నన్ను తలుచుకుంటారు.. మా బుజ్జోడికి నేనంటే ఎంత ప్రాణమో ...సింగపూర్ వెళ్ళినా నన్నే కలవరిస్తుంది అని.. నేను అంటే చాలా ప్రాణం పెట్టేస్తారు (అమ్మో ఇప్పుడు మా తాతయ్య మీద బెంగోచ్చేస్తుంది నాకు :(......) అలా అనేకానేక సాహసాలు చేసుకుంటూ మా ఇంటికి చేరాను ఆషాడంలో..

ఆషాడం

అమ్మకు ఫోన్ చేసి ఏదో పిచ్చాపాటి మాట్లాడుతూ" ఆషాడం వస్తుందిగా మరి, ఆ అమ్మాయిని పుట్టింటికి తీసుకు వచ్చేసారా అమ్మా" అన్నాను......"ఈ రోజుల్లో ఇంకా ఆషాడం ,కార్తీకం ఏమిటే నీ మొహం పెళ్ళయిన మూడోరోజే సెలవు లేదని అబ్బాయి ఢిల్లీ కి అమ్మాయి బెంగుళూరికి వెళ్ళిపోయారు" అంది.....అసలు ఈ ఆషాడం ఎందుకు పెడతారో తెలియదుకాని ... ఆషాడం అంటే ఎన్నెన్ని సరదాలు, ఎన్నెన్ని విరహాలు ,ఇంకెన్ని సాహసాలు మొత్తం వెరసి బోలెడు జ్ఞాపకాలు .... అవన్నీ ఈ బిజీ రోజుల్లో చాలామంది మిస్ అయిపోతున్నారే పాపం అనిపించింది...అసలు నా జాజిపూలలో ఎప్పుడో రాసుకోవలసిన పేజీ ఇది ....అమ్మ గుర్తుచేసేవరకూ అలా ఎలా మర్చిపోయానో... నేను వెలుగు వెనుకకు వెళుతున్నాను మీరు జాగ్రత్తగా రండి..:)


పెళ్ళయిన నాలుగు నెలలకు మాకూ ఆషాడం నెల వచ్చేసింది ....అప్పటివరకు తనని విడిచీ ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు.. డిగ్రీ ఎక్జాంస్ కని పది రోజులు మా ఇంట్లో ఉన్నాను కాని అందులో వారం రోజులు తను కూడా మా ఇంట్లో ఉండటం వల్ల అంత ఏమీ తెలియలేదు ..కానీ ఈసారి ఆషాడం ...ముప్పై రోజులు.... దాదాపు నెల ...అమ్మో అని దిగులోచ్చేసింది ...నేను లేకపోతే పాపం తను ఎలా తింటారో ?ఎలా ఉంటారో? అని ఒకటే బెంగ (అక్కడికేదో నేనే చిన్నప్పటినుండి పెంచి పోషించినట్లు అబ్బో తెగ ఫీల్ అయిపోయేదాన్ని) ఇంతకీ ఇదంతా నా సైడే... మా ఆయనగారు మాత్రం ఎంచక్కా అసలేం పట్టనట్లు ఉల్లాసంగా, ఉత్సాహంగా తిరుగుతున్నారు.. ... నాకు గొప్ప ఆశ్చర్యం వేసేసింది..... లెక్కప్రకారం ....ముప్పై రోజులు నిన్ను వదిలి నేను ఎలా ఉండగలను.... నువ్వు నా ఊపిరి ..నువ్వే నా జీవతం..నిన్ను విడిచి నిమషం అయినా నేను ఉండలేను బుజ్జీ ఉండలేను ...అక్కడ నీ ఆరోగ్యం జాగ్రత్త ...సరిగ్గా తినకపోతే నా మీద ఒట్టే .... ఇలాంటి మాటలు చెప్పాలికదా... అబ్బే... అసలేం తెలియనట్లు ... ఇది పెద్ద విషయం కానట్లు చాలా మామూలుగా ఉన్నారు .. (ఇప్పటికర్ధం అయ్యిందా నా బాధేంటో)


సరే మొత్తానికి నాన్న నన్ను తీసుకువెళ్ళడానికి వచ్చారు ...రైల్వేస్టేషన్ లో నిన్చున్నాం ... ఉహు ..మా ఆయనమాత్రం ఎప్పటిలాగే జోక్స్ ,కబుర్లు నాన్నతో... వొళ్ళు మండిపోతుంది గాని ట్రైన్ వచ్చే టైం అవుతుంది అని నేనే ముందు మొదలుపెట్టేసాను అప్పగింతలు ...." ఏమండీ ,మరీ ...అన్నం వేళకు తినండి "అంటూ .... "అబ్బా అదంతా నేను చూసుకుంటానులేవే ..నువ్వు హేపీగా మీ వాళ్ళతో ఎంజాయ్ చేసిరా "అన్నారు... ఇహ ఆలసించినా ఆశాభంగం అనుకుని "మరి మీకేమి అనిపించడం లేదా నేను వెళుతుంటే "అన్నాను... "అనిపిస్తుంది ..ఎంచక్కా మేడ ఎక్కి నా పెళ్ళాం ఊరెళ్ళి పోయిందోచ్ "అని అరవాలని ఉంది అన్నారు నవ్వుతూ ...నాకు తిక్కరేగిపోయింది అయినా తమాయించుకుని ' నిజంగానా' ఒక కనుబొమ్మ పైకి ఎత్తి మరీ అన్నాను ...." నిజంగానే ..లేకపోతే ఒక్కటే నస అత్తాకోడళ్ళు ఇద్దరు.. అమ్మాయి ఎదురు చూస్తుంది ఎప్పుడు ఇంటికోస్తావు అని ఆవిడా.. స్నానం ఎప్పుడు చేస్తారు ? టిఫిన్ చల్లారిపోతే బాగోదు ఇప్పుడే తినండి ...బ్రెష్ చేయకుండా టీలు కాఫీలేంటి చండాలంగా ... ఈ రోజు ఎందుకు లేటుగా వచ్చారు ...అని నువ్వు ... ఇలాంటి సుత్తి గోల ఉండదు హాయిగా నాకు నచ్చిన టైముకి రావచ్చు , నచ్చినపుడు తినొచ్చు అసలు ఈ ఆషాడం పెట్టేదే పెళ్ళయిన తరువాత కోల్పోయిన స్వేచ్చను మళ్ళీ రుచి చూపించడానికి" అన్నారు... పదండి నాన్నా విసురుగా అనేసి ట్రైన్ ఎక్కేసి కూర్చున్నాను ....


దారంతా ఏడుపోచ్చేస్తుంది కానీ నాన్న ఎదురుగా బయటపడితే మరీ చండాలంగా ఉంటుంది అని కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్నాను ....అసలు నేతి బీరకాయలో నేయి ఎంతో మా ఆయనగారి దగ్గర బావుకత్వం అంత ... ఇంటికి వెళ్ళగానే మా గ్యాంగ్ అందరినీ చూడగానే ఓ నాలుగు రోజులు అసలు నాకు టైమే తెలియలేదు ....పైగా అదే సమయంలో నాఫ్రెండ్స్ చాలా మంది ఆషాడం పేరుతో మా ఊరు వచ్చేయడం వల్ల ఒకటే కబుర్లు ....వారం రోజులకు మా ఆయన నుండి ఫోన్ ..." అక్కడికి వెళ్ళగానే నన్ను మర్చిపోయావా ఒక ఫోన్ లేదు, ఏమీ లేదు "అన్నారు కోపంగా.... దెబ్బకి మనకో భయంకరమైన సత్యం తెలిసిపోయింది.....


అమ్మాయిలూ దగ్గరకు రండి మీకు మాత్రమే చెప్తాను( ఈ మగవాళ్ళు ఉన్నారే ..వీళ్ళను పట్టించుకోనంత సేపు మన చుట్టూ బొంగరం తిరిగినట్లు తిరుగుతారు ....అబ్బో మనం నవ్వినా ,దగ్గినా ,తుమ్మినా భావుకత్వం భారీ లెవల్లో ఉప్పొంగిపోతుంది వాళ్లకు ..... ఒక్కరోజు కనబడకపోయినా ,మాట్లాడకపోయినా బోనులోపడిన ఎలాకపిల్లలా గిల గిల లాడిపోతారు.... ఒక్క సారి తలవొంచుకుని తాళి కట్టించుకున్నామా అంతే సంగతులు ...మళ్లీ మన మొహం చూడరు.... ఎందుకంటే ఇప్పుడు మనం వాళ్ళ చుట్టూ తిరుగుతాం కదా అదీ లోకువ... కొన్నాళ్ళకు విసుగొచ్చి ఎహే పో అని వదిలేస్తాం చూడండి అప్పుడు మళ్ళీ నువ్వు అసలు నన్నుపట్టిన్చుకోవడంలేదు అని ఏడుపుమొహం పెడతారు.. అదీ సంగతి)


సరే గ్రహాలూ మనకు అనుకూలంగా ఉండటం వల్ల మనం చెలరేగిపోయాం .... "ఆహా..మీరు మేడలూ, గోడలు ఎక్కడంలో బిజీగా ఉన్నారుకదా డిస్టర్బ్ చేయడం ఎందుకనీ "అన్నాను తాపీగా...." ఏడ్చావులే గాని బట్టలు సర్దుకో మనం హనీమూన్ కి వెళ్ళలేదుగా అందుకే ఎల్లుండి వైజాగ్ వెళుతున్నాం" అన్నారు సంబరంగా .... "ఆషాడంలో హనీ మూన్ ??అదీ వైజాగ్ కి "...అన్నాను వ్యంగ్యంగా .... "అబ్బా అది కాదు బుజ్జీ మా ఇన్స్టిట్యూట్ ఉందికదా ,దాని తరుపున ఏవో మొక్కులున్నాయి అట ...మా ఫ్రెండ్ ,వాళ్ళ భార్యా వైజాగ్ ,అన్నవరం వెళుతున్నారు .. అందుకే నీకు కూడా టిక్కెట్ బుక్ చేసేసా" అన్నారు...."అయ్యా మహాశయా ... ఇలా ఫ్రెండ్స్ తోని పక్కింటి వాళ్లతోని గుళ్ళు, గోపురాలు చూడటానికి వెళితే దాన్ని హనీమూన్ అనరు... తీర్ధ యాత్రలు అంటారు "అన్నాను కోపంగా .... "అబ్బా ఏదో ఒకటిలే... ఈ సమయంలో హనీమూన్ అంటే మీ నాన్నా అదిరి అల్లాడిపోయి ,ఏంటీ అల్లుడూ !!!ఆషాడంలో అమ్మాయిని పంపాలా అని జజ్జనకజ్జనక డాన్స్ వేస్తారు... ఇలా గుళ్ళు గోపురాలు అంటేనే సేఫ్ ... ఎల్లుండి రెడీగా ఉండు "అన్నారు .... "ఏంటి ఉండేది , ఆషాడం లో మీరు మా ఇంటికి, నేను మీ ఇంటికి రాకూడదు తెలుసా ఆ విషయం ... పైగా ఆ ట్రైన్ మా ఊరినుండి వెళ్ళదు ఎలా కుదురుతుంది .." అన్నాను ..." అందుకే ఇంకో ప్లాన్ ఉంది ...నువ్వు మీ అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళిపో ...అక్కడ ఈ ట్రైన్ ఆగుతుంది" అన్నారు .... "ఆహా ....ఇలా పిచ్చి ప్లాన్లు గట్రా వేసి మీరు సేఫ్ గా ఉండండి, నేను మా నాన్న దగ్గర పిచ్చి తిట్లన్నీ తింటాను... ఏం అక్కరలేదు ....మీరు ఎంచక్కా మీ మేడ ఎక్కి అరుచుకోండి నేనురాను "అన్నాను విసురుగా..."బుజ్జీ బుజ్జీ బుజ్జీ ......ప్లీజ్ ప్లీజ్ ప్లీజ్ ఇది నీకు నేను పెడుతున్న ప్రేమ పరీక్ష అనుకో ... మీ నాన్నను ఒప్పించి ఎల్లుండి అమ్మమ్మ ఇంటిదగ్గరకు వస్తే నువ్వు పాస్ అయినట్లు "అన్నారు... "అయితే నేను ఫెయిల్ అయ్యా అనుకోండి ఏం పర్లేదు" అని ఫోన్ పెట్టేసి ఆలోచనలో పడ్డాను ఎలా నాన్నకు ఈ విషయం చెప్పాలా అని...


ఆ రాత్రి భోజనాల దగ్గర మెల్లగా విషయం కదిపాను.."నాన్నా మరీ ఆయన ఫోన్ చేసారు నాన్నా , ఏవో ఇంపార్టెంట్ మొక్కులున్నాయట అన్నవరం వైజాగ్ వెళుతున్నారట" అన్నాను ..." ఓ ...మంచిదే కదమ్మా మొక్కులు తీర్చుకుంటే... వెళ్లి రానీ" అన్నారు ..." అది కాదునాన్న వ్రతానికి ప్రక్కన నేను ఉండాలిగా.. నాకూ కూడా టిక్కెట్ తీసేసారట" అన్నాను మెల్లిగా ..."ఏంటీ !! నిన్నా!! ఈ ఆషాడంలోనా !! నలుగురూ ఏమనుకుంటారు వొద్దొద్దు కావాలంటే వచ్చే నెల వెళ్ళండి ..అయినా ఆషాడంలో అబ్బాయి మన ఇంటికి రాకూడదు "అన్నారు ..." అబ్బే ఆయన రారు నాన్నా ..అమ్మమ్మ ఇంటికి వెళ్ళమన్నారు ..ట్రైన్ అక్కడ ఎక్కమన్నారు "అన్నాను నన్ను ఇలాంటి పరిస్థితిలో పడేసినందుకు మా ఆయన్ని కచ్చగా తిట్టుకుంటూ ....


అప్పటి వరకూ సైలెంట్ గా మా ఇద్దరినీ చూస్తున్న అమ్మ ఒక్కసారిగా కయ్ మంది.."ఏంటీ!!!! మా అమ్మ ఇంటికా !!!నేను ఒప్పుకోను...మా నాన్నకు తెలిసిందంటే ఇంకేమన్నా ఉందా ,అసలు మా పెళ్ళిళ్ళు అయ్యేవరకూ మా నాన్నకు ముగ్గురు కూతుళ్ళు అన్న విషయం ఎవరికీ తెలియదు ..అంత గుట్టుగా పెంచారాయన... మీరిద్దరూ ఆషాడం లో ఇలా తిరుగుతున్నారంటే నాకు చీవాట్లు పడిపోతాయి తల్లీ ....పైగా మీ అత్తలు చాలు ఊరువాడా మోసేస్తారు ఈ విషయాన్ని.... అసలే వాళ్ళది పల్లెటూరు "అంది ..... "అందుకే ఈ సారి మీ ఆయన్ని వెళ్లి వచ్చేయమను ..తర్వాత వెళ్ళుదురుగాని "అనేసి ఆ టాపిక్ మార్చేసారు ఇద్దరూ ..

ఓరి భగవంతుడా ఇదేంగోలరా బాబు అని తలపట్టుకున్నాను ....సరిగ్గా ఆపధ్భాందవి లా మా అక్క ఫోన్ చేసింది .... హమ్మయ్యా అని అక్కకు చెప్పేసాను ఎలాగైనా గట్టేక్కిన్చవే అని.."ఏంటీ వెళ్ళద్దు అన్నారా? మరీ వీళ్ళ చాదస్తం ఎక్కువ అయిపోతుంది..మొగుడూ పెళ్లాలేగా మీ ఇద్దరూ ... నాన్నకు ఇవ్వు ఫోన్" అంది ..హమ్మయ్యా అని నాన్నను పిలిచి నేను నిశ్చింతగా పడుకున్నాను.. పాపం మా అక్క దాదాపు ముప్పావుగంట బుర్ర తినేసి ఒప్పించేసింది .... మొత్తానికి మరుసటి రోజు బట్టలు సర్దుకుని మా నాన్న హమారా బజాజ్ స్కూటర్ ఎక్కి 'జాం జాం ' అంటూ మా అమ్మమ్మ ఇంటికి వెళ్లాను ...కాని అక్కడే మొదలవుతుంది అసలు కధ అని అప్పటికి తెలియదు
(తర్వాత రాస్తానేం )

ఇరుగు-పొరుగు

ఏంటలా చూస్తారు!!!.......బొమ్మల కొలువులా పర్సులు,హ్యాండ్ బ్యాగుల కొలువు పెట్టిందేమిటిరా బాబు అనే కదా ...అవి అన్నీ నా హ్యాండ్ బ్యాగులే .... ఇంకా కొన్ని ఉన్నాయి లోపల ...ఆగండాగండాగండి .... ఇప్పుడేమనుకుంటున్నారో కూడా నాకు తెలుసు ... ఆడవాళ్ళయితే.." ఎంచక్కా నేస్తం వాళ్ళాయన ఏంకావాలంటే అవి కొనిపెట్టేస్తారు కాబోలు" అని, మగవాళ్లయితే.." ఈ ఆడవాళ్ళు అందరూ ఇంతే వీరు ఈ జన్మకు మారరు" .... అని కదా :) ....అలా అయితే మీరు హ్యాండ్ బ్యాగులో చెయ్యి పెట్టినట్లే.... నేనసలే బద్దకానికి కేరాఫ్ అడ్రెస్ ని...అలాంటి నేను హ్యాండ్ బ్యాగ్ మోయడం కూడానా ...నా బస్ కార్డ్ కూడా మా ఆయన జేబులో పడేసి హాయిగా చేతులు ఊపుకుంటూ బయటకు వెళతాను.... మరి అవన్నీ ఎలా వచ్చాయంటే ... బోలెడు సోది వింటే తెలుస్తుంది ....



అవి మేము "యిషున్ "అనే ఊర్లో ఉన్న రోజులు... అయిదు నెలల మా బాబుని తీసుకుని ఇండియా నుండి తిరిగి సింగపూర్ వస్తుంటే దారిలో మాఆయన ..."బుజ్జీ!! మరే..ఇల్లు కొద్దిగా డర్టీగా ఉంది క్లీన్ చేసుకోవాలి ,ఏమనుకోకేం" అన్నారు...అసలే సంవత్సరం ఎడబాటేమో ప్రేమ పొంగిపోర్లిపోతుంది నాకు ...అందుకే " మురికి కాలువ ప్రక్కన మడతమంచం వేసుకున్నా ప్రశాంతంగా నిద్రపోగలిగే మా ఆయన" ఆ మాట అన్నప్పుడు ఏ మాత్రం అనుమానం రాలేదు...... "ఏం పర్వాలేదు నేను వచ్చేస్తున్నానుగా అదంతా నేను చూసుకుంటాను "అని అభయం ఇచ్చేసాను...అదెంత తప్పో ఇంటికి వచ్చాకాగాని తెలిసిరాలేదు నాకు .... ఇలా తలుపు తీయడం పాపం ఒక బ్రెడ్ ప్యాకెట్టు ,ఒక వాటర్ బాటిల్ చేతిలో పెట్టేసి ఆఫీస్కు పారిపోయారు ...ఇల్లు చూడగానే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు రావడం ఒక్కటే తక్కువ నాకు..నేల పైన అరంగుళం మందాన పేరుకుపోయిన మురికి ,గోడల నిండా బూజులు ...సోఫాలు ,మంచాల క్రింద తిని పారేసిన చెత్త.. కడగని ప్లేట్లు ..సింకులో నెలల తరబడి పేరుకుపోయిన అంట్లు ...హాలు నిండా దుప్పట్లు ఇలా ఒక్కటి కాదు ...అప్పటి నుండి మా ఆయన కొంచెం మురికిగా అన్నారంటే చాలు కళ్ళుతిరిగి పడిపోతూ ఉంటాను ...



ఏం చేస్తాం... నా పరిధిలో నాకొచ్చిన తిట్లన్నీ తిట్టుకుంటూ ఇల్లంతా కడిగిన ముత్యంలా చేసి సాయంత్రం తనోచ్చేసరికి ప్రొద్దున్న వల్లేవేసిన తిట్లు అప్పగించాబోతుంటే "ఎవరు నిన్ను సర్ధమన్నారు...సర్దిన సామానంత ప్యాక్ చేయి మనం ఇల్లు మారుతున్నాం ఈ నెలాఖరుకి" అన్నారు ...." ఇల్లు చూసారా? నాకు చెప్పకుండానే? అయినా నేను రాను..... నాకిక్కడ అలవాటయింది ఇక్కడ బోలెడు ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు.. ఉహుహు" అన్నాను భయంగా ..." ఫ్రెండ్స్ అనేవారు ఎక్కడైనా ఉంటారు మనం నడుచుకునే పద్దతిబట్టి ఉంటుంది ...రోజూ "యిషున్" నుండి "టేంపనీస్" కి వెళ్ళిరావాలంటే నాకు తీరిపోతుంది.. అందుకే ఆఫీస్కి దగ్గరగా ఇల్లు తీసుకున్నాను ...అడ్వాన్స్ కూడా ఇచ్చేసా "అన్నారు .... మళ్ళీ ఈసురోమంటూ సామాను అంతా సర్ది ఇల్లుమారాం ...



క్రొత్త ఇల్లు ఆఫీసుకు,ఆయనగారి ఫ్రెండ్స్ కి దగ్గర గా ఉందికాబట్టి తనకి బాగానే ఉందికాని ఎటొచ్చి నా పరిస్థితే మండే ఎడారిలో ఒంటరి ఒంటెలా ఎటూ తోచకుండా అయిపొయింది... అటుఇటు ఇరుగుపొరుగు ఉన్నారుగాని ఎవరు ఎవరో ఏం తెలియదు.. తలుపులన్నీ వేసేసి నిశ్శబ్దం గా ఉండేవారు...ప్రొద్దున 8 కి తను ఆఫీస్ కి వెళ్తే మళ్లీ రాత్రి పది కే రావడం ...ఇక ఎవరితోనూ ఒక మాటలేదు మంతి లేదు ....అప్పట్లో ఇంట్లో నెట్ కనెక్షన్ అసలు లేదు.. దానికి తోడు ఇద్దరూ చిన్నపిల్లలేమో(మాటలు కూడా రావు ) ప్రతిచిన్న విషయానికీ గట్టిగా ఏడుస్తూ ఉండేవారు ...నాకూ వయసు చిన్నది అవ్వడం వల్ల ఎందుకేడుస్తున్నారో అర్ధం కాక ఎలా సంభాళించాలో తెలిసేదికాదు ...ఒక్కోసారి భయంతో నేనూ కూడా వాళ్ళతోపాటు ఏడ్చేసేదాన్ని .... :)



ఇలా ఉండంగా ఒక రోజునాకు తెల్లవారుజామున బ్రహ్మాండమైన కల వచ్చింది ...నన్ను పక్కింటి ఆంటీ వీరలెవల్లో తిట్టేస్తున్నట్లు ....అప్పటికి పక్కింట్లో ఎవరున్నారో కూడా తెలియదునాకు.. లేచి లేవగానే భయంగా... "ఏమండీ నాకు ఇలా కలొచ్చింది ప్రొద్దున వచ్చిన కలలు నిజమవుతాయా "అని అడిగాను.. "అవుతాయి ...అసలే ఆఫీస్కి టైమయిపోతుందే అంటే ఇలా చెత్త ప్రశ్నలు వేస్తే మనిద్దరికీ గొడవ అవుతుంది ముందు" అని నా మాటలు కొట్టిపడేశారు ....మా వాడు ఎప్పటిలాగే స్నానం చేయిస్తున్నపుడు బోరున ఏడుస్తుంటే,మా అమ్మాయి సోఫా పై నుండి క్రిందపడి శృతి తగ్గకుండా వాడితో జత కలుపుతుంటే.. ఓరి దేవుడోయ్ అని హాల్లోకి వచ్చాను ఇంతలో తలుపు దభ దభ అని ఎవరో బాదేస్తున్నారు...



తీయగానే ఒక మలయ్ ఆవిడ కయ్ కయ్ మంది..."మీరు వచ్చిన దగ్గరనుండి చూస్తున్నాను..ఏంటి ..ఈ గోలేంటి ..ఈ ఏడుపులేమిటి ..... ఈ అపార్ట్మెంట్లో ఇంతమంది పిల్లలు ఉన్నారు ఎప్పుడన్నా ఒక్క అరుపు వినిపించిందా... నా పిల్లలు ఇక చదువుకోవద్దా....కష్టంగా ఉంటే ఒక మెయిడ్ ని పెట్టుకో..లేదా మీవాళ్లను పిలిపించుకో....పెంచడం చేతకానపుడు పిల్లల్ని ఎందుకు తీసుకోచ్చావ్ ఇక్కడికి...మీమీద కంప్లైంట్ ఇవ్వవలసి వస్తుంది" ....ఇలా ఒక్కటికాదు ...దాదాపు ఓ గంట సేపు తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా తిట్టిపడేసింది.... నా కల నిజమైపోతున్నందుకు ఆశ్చర్యం ...అన్ని తిట్లు పడుతున్నందుకు ఏడుపు కలగలిపి వచ్చేసాయి .. సాయంత్రం నాకున్న ఒకేఒక శ్రోతైన మా ఆయనకి కక్ష తీరేలా ఇంకోనాలుగు వేసి బోలెడు చెప్పేసాను.. ఆ ఆవేశంలో ఒక అతిముఖ్యమైన విషయం మర్చిపోయాను ... మా ఆయన మామూలుగా ఉన్నపుడు శాంతి స్వరూప్ని మరిపిస్తారు.... కోపం వచ్చినపుడు దుర్వాస మహామునిని తలపిస్తారు...



"ఆయ్..నిన్ను,పిల్లల్ని ఇన్నిమాటలు అందా? పిల్లలన్నాకా ఏడవరా? శుక్రవారం, ఆదివారం వాళ్ళ ఆయన చెవులు చిల్లులు పడేటట్లు ఖురాన్ చదువుతారు ..అప్పుడేం పరవాలేదా....మన ఇండియన్స్ అంటేనే ఏడుపు వీళ్ళకు ... మనదగ్గరే అన్ని రూల్స్ గుర్తొస్తాయి ...ఊరికే ఉంటున్నామా??? బోలెడు రెంట్ కట్టి ఉంటున్నాం ..రేపు విషయం తెల్చేస్తా" అని గై గై మన్నారు .....ఇదెక్కడి గోలరా బాబు అసలే ఫ్రెండ్స్ లేరో అని బెంగ పడుతుంటే శత్రువులు తయారయ్యేలా ఉన్నారు.. ఈయనకేమి ఆఫీస్కి వెళ్ళిపోతారు తరువాత నేను పడాలి అని భయపడి మెల్లిగా ..." ఎందుకులేద్దూ చిన్నవిషయం ... వాళ్ళ తరుపున కూడా ఆలోచించాలి కదా ..ఇక్కడ అందరికీ సైలెంట్గా ఉండటం అలవాటుకదా ...పైగా ఆవిడ పిల్లల ఎక్జామ్సో... ఏమో పాపం ... అయినా దేశంకాని దేశంలో మనకెందుకొచ్చిన గొడవలూ !!" అని చల్లారబెట్టేయబోయాను ...." ఏంటి దేశంకాని దేశం ..ఇక్కడ అందరూ వలస వచ్చిన వాళ్ళే ...మనల్నేమన్నా ఊరికే పోషిస్తున్నారా? ఈ దేశం సగానికి పైగా మన ఇండియన్స్ పైన ఆధారపడే ఉంది ...అందుకే అంతంత జీతాలు ఇచ్చి రప్పించుకుంటున్నారు" ...అని సింగపూర్ ఆర్ధిక వ్యవస్థా దానిలో ఇండియన్స్ పాత్ర అనే విషయం మీద అర్ధరాత్రి పన్నెండుగంటలకు క్లాస్ పీకుతుండగా మళ్ళీ దభ దభా అని తలుపు చప్పుడు ... తీస్తే.. ప్రక్కింటి అంకుల్... "మీరింత సౌండ్ పెట్టి టీవి చూస్తుంటే మేము పడుకోవాలా వద్దా" అనుకుంటూ ... ఆ రోజు ఆయుద్ద వాతావరణాన్ని చల్లారబెట్టడానికి నాకు తాతలు దిగోచ్చినంత పనైంది .....



ఇక అక్కడినుండి మా ఆయనా, పక్కింటివాళ్ళు ఒకరికొకరు ఎదురైతే చాలు చూపుల చురకత్తులు దూసేసేవారు..ఏ క్షణం యుద్ధ భేరి మోగుతుందో అని గొప్ప టెన్షన్గా ఉండేది .. అలాంటి సమయంలో ఒక రోజు బయట వర్షం వస్తున్నట్లు అనిపించి తరుగుతున్న టమోటాలు అక్కడే పడేసి ఆరబెట్టిన దుప్పట్లు తేవడానికి బయటకు పరుగులు పెట్టాను...అంతే ...గాలికి దబ్బున తలుపు పడిపోయింది ... మావి ఆటోమేటిక్ గా లాక్ అయిపోయే డోర్లు... ఇంకేంటి ..బయట నేను, లోపల పిల్లలు... పైగా కిటికీ తలుపులతో సహా అన్ని క్లోజ్ చేసిపడేసాను...పిల్లలకు నేను కనబడే అవకాశమే లేదు.. బాబుగాడికి నడక కూడా రాదు ...వాడు నిద్ర లేచి క్రింద పడిపోతే ?అసలే బేబీ కాట్ చాలా ఎత్తుగా ఉంటుంది .... కూరగాయలు తరుగుతూ ఆ కత్తి అక్కడే పడేసి వచ్చాను.. పాప అది తీసి ఆడితే ? నా పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి ... ఇప్పుడేం చేయాలి ?



మా పాప నేను దొంగాట ఆడుతున్నానేమో అనుకుని తలుపు కొట్టి నవ్వుతుంది తీయమని ...పాపం దానికి మాట్లాడటం కూడారాదు అప్పటికి ...తలుపు కీస్ పైన కొక్కానికి తగిలించాను అందే చాన్స్ లేదు ...ఏం చెయ్యాలి ఇప్పుడు ...ఇటు మలయ్ ఆంటీ దగ్గరకు వెళ్ళాలంటే భయం... అటు పోర్షన్లో చైనా అమ్మాయి ఉండేది కాని తను ప్రొద్దున్నే జాబ్ కి వెళ్ళిపోతుంది ...పాప కాసేపు నవ్వాక ఇక మొదలుపెట్టింది ఆరునోక్క రాగం..... దాని ఏడుపుకి వీడు ఎక్కడ లేస్తాడో అని సగం భయం .... ఇక తప్పక ఆంటీ ఇంటివైపు అడుగులు వేసాను ..."ఎగైన్ స్టార్టెడ్" ..లోపల ఆంటీ అరుపు... దబ్బున తలుపువేసిన సౌండ్ వినిపించాయి..చేసేది లేక పాపని సంభాళిస్తూనే కాలుకాలిన పిల్లిలా తిరుగుతుంటే ..సరిగ్గా దిగివచ్చిన చైనా దేవతలా ప్రక్కింటి చైనా అమ్మాయి ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ తన పోర్షన్ తలుపులు తీసుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళింది... పరుగు పరుగున తన గుమ్మంలోకి వెళ్లి "మా తలుపు లాక్ అయిపొయింది ..పిల్లలు ఇంట్లో ఉండిపోయారు ..ఒక సారి సెల్ ఇస్తే మా ఆయనకు కాల్ చేస్తాను "అని వచ్చీరాని భాషలో వివరించాను ...దానికి ఒక్క ముక్క అర్ధమవ్వలేదనుకుంటా 'వాట్'? అంది.. నాకు నీరసం వచ్చేసింది ...ఆ అమ్మాయి చేయి పట్టుకుని మా పోర్షన్ కి తీసుకువెళ్ళి అభినయం చేస్తూ వివరించాను .... ఆ అమ్మాయికి విషయం అర్ధం అయి వెంటనే సెల్ నా చేతికి ఇచ్చేసి ... పాపం కిటికీ తలుపులు ఓపెన్ చేయడానికి ట్రై చేసి..రాకపోయేసరికి .. చాక్లెట్స్ తీసి తలుపు క్రింద నుండి లోపలకు విసిరి "హాయ్ బేబీ "అంటూ దాన్ని సముదాయించడం మొదలుపెట్టింది ..



గభ గభా మా ఆయన నెంబర్ కి కాల్ చేయడానికి నెంబర్ నోక్కాబోయాను ... అప్పుడు అర్ధం అయ్యింది నేను ఎంత టెన్షన్లో ఉన్నానో .. తన నెంబర్ మర్చిపోయాను ....9848 ..... తర్వాత ? తర్వాతా ఎంత తల బ్రద్దలు కొట్టుకున్నా గుర్తురావడం లేదు ... అప్పుడొచ్చింది ఏడుపు వరదలా ....పాపం ఆ అమ్మాయి బెదిరిపోయింది .... "నాకు నెంబర్ గుర్తురావడం లేదు" అన్నాను వెక్కేస్తూ ....అసలే ఒక ప్రక్క నా కూతురుని సముదాయిస్తూ ఉంది..దానికి తోడుగా ఇప్పుడు నేను తయారయ్యాను ... నా భుజం చుట్టూ చేయి వేసి.... "ఒకే..ఒకే రిలాక్స్ ... ఏం కాదు టెన్షన్ పడకు ...ఇంకెవరైనా ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా "అని అడిగింది .."ఉహు "అన్నాను అడ్డంగా తల ఊపి ...."కొంచెం రిలాక్స్ అవ్వు గుర్తొస్తుంది" అంది...ఒక అయిదు నిమిషాలకు ఆయన సెల్ నెంబర్ గుర్తురాలేదుగాని ఎప్పుడో చెప్పిన ఆఫీస్ నెంబర్ గుర్తొచ్చింది విచిత్రంగా ...



వెంటనే ఆ నెంబర్ కి కాల్ చేసాను.. లక్కీగా మా ఆయన" హలో" అన్నారు... "అర్జెంట్గా ఇంటికి రండి... తలుపు లాక్ అయిపొయింది ...పిల్లలు ఇంట్లో ఉన్నారు" అన్నాను అరుస్తూ ... "ఇప్పుడా !!!చాలా ఇంపార్టెంట్ మీటింగ్ ఉంది బుజ్జీ... ఒక వన్ అవర్ మేనేజ్ చేయగలవా "అన్నారు.. ఎంత కోపం వచ్చిందంటే సెల్ ఆ అమ్మాయిది అయ్యింది కాబట్టి సరిపోయింది.. ..."సరే.. అలాగే.. వచ్చేటప్పుడు నాకు, పిల్లలకు టిక్కెట్స్ తీసుకురండి నేను మా ఊరు వెళ్ళిపోతాను ... తొక్కలో మీటింగ్ ...పది నిమిషాల్లో ఇంటికి రాకపోతే చూడండి "అని మొబైల్ ఆ అమ్మాయికిచ్చేసి మా గుమ్మం దగ్గరే ఏడుస్తూ కూర్చున్నాను.. కాసేపటికి లోపల మా అమ్మాయి ఏడుపు ఆపేసింది ... ఎంత పిలిచినా పలకదు..ఏమైందో తెలియదు ...బిక్కు బిక్కుమని కూర్చున్నా ...పావుగంటలో మా ఆయన ఆదరాబాదరాగా పరిగెత్తుకొచ్చి కీస్ నా చేతిలో పెట్టేసి ..సారీ బుజ్జీ చాలా అర్జెంట్ పని అని వచ్చిన కేబ్ లోనే వెనక్కు వెళ్ళిపోయారు ...ఆ చైనా అమ్మాయికి థాంక్స్ చెప్పి గభ గభా తలుపు తీసి చూసాను ...



ఇల్లంతా పావనం చేసేసి, దానిపై నాలుగు దుప్పట్లు తెచ్చి పడేసి, వాటిపై నోట్లో వేలు పెట్టుకుని పడుకుని హాయిగా నిద్రపోతుంది...బాబుగాడు అప్పుడే నిద్ర లేచి ఏడుస్తూ మంచం దిగడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు .... అమ్మో కాసేపు లేటు అయితే ఏమయ్యేది అనిపించేది ...ఇరుగుపొరుగు ఉండాలని ఇందుకే అనుకుంటా అంటారు ...సమయానికి చైనా అమ్మాయి వచ్చింది కాబట్టి సరిపోయింది ... లేకపోతే పరిస్థితి ఏంటి అని దిగాలుగా అనిపించింది .... "లేకపోతే ఏమవుతుంది బుజ్జి ...లాక్ స్మిత్ ని పిలిచి తాళం తీయిస్తావు ...ప్రతీది ఎదుటివాళ్ళ పై ఆధారపడకూడదు ... ధైర్యంగా ఉండాలి " మా ఆయన రాత్రి క్లాస్ పీకారు .."ఆ తాళాలు తీసే అబ్బాయికి అయినా కాల్ చేయాల్సిందే కదా ...అప్పుడన్నా ఇంకో వ్యక్తి అవసరం వస్తుందిగా" అన్నాను కోపంగా ..."సరేలే ,అలా లేనిపోని విషయాలు ఆలోచించడం దేనికిలే ...ఇక్కడ అందరూ ఇంతే ...మన జాగ్రత్తలో మనం ఉండాలి .. నువ్వు నీ సెల్ ఎప్పుడు దగ్గర పెట్టుకో .. ఇక మన ప్రక్కింటి వైపు అస్సలు చూడకు "అని పనిలోపనిగా వార్నింగ్ ఇచ్చేసారు..



మరి కొన్ని రోజులకు లెటర్ బాక్స్లో బిల్ల్స్ ఏమయినా వచ్చాయేమో చెక్ చేయడానికి ఓపెన్ చేసి చూస్తుంటే దానిలో ఎవరిదో పేరుమీద లెటర్ ...చూస్తే ప్రక్కవాళ్ళ ఇంటి అడ్రెస్స్ ...పొరపాటున మా బాక్స్లో వేసేసాడన్నమాట .. వాళ్ళ లెటర్ బాక్స్లో వేసేద్దామని చూస్తే వాళ్ళ బాక్స్ క్లోజ్ చేసేసి ఉంది ... ఇప్పుడేం చేయాలి ఇవ్వాలా ?వద్దా ? ఆవిడను తలుచుకుంటేనే భయంగా,కోపంగా ఉంది... పోనీలే ఏం ఇంపార్టెంట్ లెటర్నో అనుకుని మెల్లిగా వాళ్ళింటికి వెళ్లి తలుపు కొట్టాను ...వాళ్ళ అమ్మాయి తలుపుతీసింది .."వాట్ " అంది కొద్దిగా చిరాకుగా ..."మీ లెటర్ మా బాక్స్ లో పడింది" అని చెప్తుంటే వాళ్ళ అమ్మ వచ్చేసింది లోపలి నుండి" వాట్ హేప్పెండ్ ? "అనుకుంటూ ... ఆ లెటర్ వాళ్ళ చేతులో పెట్టేసి మా ఇంటికి పరిగెత్తుకు వచ్చేసాను ...."వద్దంటే వినవుకదా.. నీకు సిగ్గులేదంతే "మా ఆయన ఆ రాత్రి కన్ఫర్మ్ చేసేసారు ...



మరుసటి రోజు బాబుకి స్నానం చేయించి ,షెల్ఫ్ లో బట్టలు తీసి వెనుకకు చూస్తే వాడులేడు ...అవి ఇవి పుచ్చుకుని నడక నేర్చేసుకున్నాడేమో ఒక్క చోట కుదురుగా ఉండేవాడు కాదు ..తలుపు తీసి ఉండేసరికి పరుగున బయటకు వెళ్లాను ...ప్రక్కింటి మెట్లపై నిల్చుని, వాళ్ళను చూసి నవ్వుతూ దాగుడు మూతలు ఆడుతున్నాడు ... వాళ్ళందరూ నవ్వుతున్నారు... మళ్ళీ ఏం గొడవలే అనుకుని గభ గభా ఎత్తుకోచ్చేసాను .... ఇక అక్కడి నుండి వాళ్ళు కాలేజ్ కి వెళ్ళినప్పుడల్లా మా ఇంటి వైపు తొంగి చూడటం.. వీడు కేరింతలు కొట్టడం ... వాళ్ళు నవ్వడం.. వీడు బయటకు విసిరేసిన వస్తువులన్నీ తిరిగి మా గుమ్మమ్మ దగ్గర పెట్టడం చేసేవారు ....పాపం మా ఆయనకు ఈ విషయాలన్నీ తెలియక తన ప్రచ్చన్న యుద్ధం తను ఒంటరిగా కొనసాగించేవారు..



ఒకరోజు దీపావళి ... నేను ముగ్గువేసి దీపాలు అవి వెలిగించి లోపలికి వచ్చాను .. మా ఆయన వస్తుంటే తనని పిలిచి" హేపీ దీపావళి "అని చెప్పిందట ఆంటీ ... పాపం అంత సడన్ షాక్ తట్టుకోలేక పరిగెత్తుకుని నాదగ్గరకొచ్చి" ఇదేంటే నాకు హేపీ దీపావళి చెప్తుంది" అన్నారు ..." ఏమో నాకేం తెలుసు" అన్నాను నేనూ ఆశ్చర్యపడుతూ ......"నాకు డవుటే ..ఆవిడ హిహిహి అందిఅని నువ్వు హహహాహ అని వెళ్ళకు..మళ్ళీ తేడా వస్తే నువ్వే ఏడుస్తావ్ ...ఎందుకొచ్చిన గోలా చెప్పు "అన్నారు..సరే అన్నాను గాని మనం వింటామా? ... మరేం చేయను ??? నేను బయటకు రావడం తోనే నవ్వడం.. వాళ్ళింట్లో ఏం పండగ జరిగినా నాకు ఆ వంటకాలన్నీ పంపడం చేసేది ....ఎక్కడ ఆవు మాంసమో ,గేదే మాంసమో పెట్టేస్తుందో అని నీట్గా ధేంక్స్ చెప్పి ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే ఒంపేసేదాన్ని...మరి ఎందుకు అనుమానం వచ్చిందో "నాకు తెలుసు మీ హిందువులు కౌ మాంసం తినరని అది గోట్ మీట్ "అని చెప్పిందోసారి.. మెల్లిగా మా కబుర్లు మొదలయ్యాయి.. ..ఇక్కడ మలయ్ వాళ్ళు హిందీ సినిమాలంటే పడి చస్తారు..హృతిక్ రోషన్ ,షారుక్ అంటే చెప్పనే అక్కరలేదు.. ప్రతి ఒక్కరి ఇళ్ళల్లో హిందీ సినిమాల సిడిలు వందలు వందలు ఉంటాయి ..కాని ఆంటీ మాత్రం తమిళ్ సినిమాలంటే ప్రాణం పెట్టేసేది ....ఆఖరికి విజయకాంత్ ,శరత్ కుమార్లకు కూడా అన్యాయం చేసేది కాదు పాపం.. ప్రతి శనివారం వచ్చే తమిళ్ సినిమా ఎక్కడన్నా అర్ధం కాకపొతే మరుసటి రోజు నాతో చర్చ .... తన కోసం నేను తమిళ్ సినిమాలు చూడటం అలవాటు చేసుకున్నాను :)



మన ఇండియన్ కల్చర్ ,మన అలవాట్లు అన్నీ అడిగి తెలుసుకునేది....." చిన్నమ్మాయి పర్వాలేదు ఒక బాయ్ ఫ్రెండ్ ని వెదికేసుకుంది ..పెద్దదే ఇంకా ఎవరినీ చూసుకోలేదు బెంగగా ఉంది" లాంటి కబుర్లు మొదట్లో చాలా విచిత్రంగా అనిపించేవికాని ,ఆ తర్వాత అక్కడి వారి పద్దతులు వగైరా నాకు అర్ధం అయ్యేవి.... ఆ తరువాత ఆంటీ నాకెంత క్లోజ్ అయిపోయిందంటే పైన ఫోటో చూసారుగా అవన్నీ తను కొన్నవే ...అవనే కాదు బెడ్ షీట్లు,టవల్స్ ,డిన్నర్ సెట్లతో సహా ఇవని అవని లేవు ..... అన్నీ నాకు ఒక సెట్ తెచ్చి ఇస్తుంది...ప్లీజ్ నీకు ఇస్తే నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంటుంది కాదనకు అంటుంది...



ఇక బాబుగాడి సంగతి చెప్పనే అక్కరలేదు .... మావాడు రోజులో సగం పైగా వాళ్ళింట్లోనే ఉండేవాడు.... వాడి చదువు నేను పట్టించుకునేదాన్నే కాదు ...వాళ్ళే చెప్పేవారు ....ఒక్కోసారి మావారు ఇంటికి రావడం లేటయినపుడు బాబుగాడు నిద్రలో అక్కడ నెప్పని ,ఇక్కడ నెప్పని ఏడుస్తుంటే తను వచ్చి నిద్రపుచ్చేది ... ఒక్కోసారి మార్నింగ్ అలారం పెట్టుకోవడం మర్చిపోయి నిద్ర పోతే ,తనే ఫోన్ చేసి నిద్ర లేపేది స్కూల్ బస్ వస్తుంది మీ ఇంట్లో అలికిడి లేదు అని చెప్పి....ఆఖరికి ఇండియా వెళుతుంటే "అమ్మో రెండు నెలలు ఉంటావా ...బాబు లేకపోతే పిల్లలు బెంగపెట్టుకుంటారు ..వాడి షర్ట్ నాకు ఇవ్వవా ...మా మలయ్స్ బెంగతగ్గాలంటే వాళ్ళ బట్టలు దగ్గర పెట్టుకుంటాం" అని తీసుకునేది ... ఇలా ఒక్కటికాదు మా అమ్మ తర్వాత అమ్మలా చెప్పుకోవచ్చు....తనకోసమే ఇల్లు మారేటప్పుడు ప్రక్క అపార్ట్మెంట్లోనే ఇల్లు వెతుక్కున్నా రెంట్ ఎక్కువ అయినా సరే..... ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంది అమ్మో అంత భీష్మించుకుని కూర్చుంటే ఆంటీ ప్రేమను మిస్ అయ్యేదాన్నేమో అని ..


కాబట్టి చెప్పొచ్చేదేమిటంటే భర్తమాట వినకపోతే మనకు బోలెడు లాభాలన్నమాట :)