అదో మరపురాని రోజు...

'సిమే' .. సింగపూర్లో నేను విడిది చేసిన మొట్టమొదటి ప్రదేశం.. ఉన్నది కొద్ది నెలలే అయినా మరుపురాని అనేక అనుభూతులకు నిలయం ... చాలా రోజులతరువాత మా వారిని చూసానన్న ఆనందం వల్లో ఏమో 'కేబ్ 'ఎక్కగానే ఇంక ఊరు చూడటం మానేసి కబుర్లలో పడిపోయాను .. అదికాదు బుజ్జీ, మరేమో క్రొత్తగా జాయిన్ అయ్యాను కదా..పైగా జీతం కూడా ఎక్కువ కాదు.. ఇంకా చెల్లి పెళ్లికనీ కొంత డబ్బు ఇస్తా అన్నాను అందుకనీ ..అని ఆగారు మావారు ...అందుకనీ?? రెట్టించాను .. అందుకనీ ఇల్లు షేరింగ్ కి తీసుకోవలసి వచ్చింది అన్నారు నసుగుతూ .. షేరింగ్?? అంటే ?? అన్నాను అర్ధం కాక .. అంటే మనం ఓనర్ తో కలసి ఉంటాం ... మనకొక బెడ్ రూం ఇస్తారు ..కిచెన్ ఇద్దరం ఉపయోగించుకోవచ్చు ..వాషింగ్ మిషన్,ఫ్రిజ్ అన్నీ కూడా ... నాకు విసుగొచ్చింది.. ఎలా అండి!!! మీరేమో ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోతారు.. ఎవరో ,ఏమిటో తెలియని వాళ్ళతో ఎలా కలసి ఉండేది ?? పైగా వాళ్ళ బాష ,నా భాష ఒకరికొకరికి అర్ధం కావద్దూ అన్నాను దీనంగా.. ఆ విషయం లో బెంగ పెట్టుకోవద్దులే ..వాళ్ళు మన తెలుగు వాళ్ళే.. అందుకే కాసింత అద్దె ఎక్కువైనా'సరే 'అనేసా అన్నారు... నిజ్జంగానా !!!బోలెడు ఆనందం వేసేసింది ... ఇన్నాళ్ళు ఎలారా బాబు ఒక్కదాన్నే ఈ దేశం కాని దేశం లో అని తెగ ఫీల్ అయిపోయేదాన్ని..

మాటల మధ్యలోనే ఇంటికోచ్చేసాము.."అంకుల్ " 6 $ అన్నాడు టాక్సీ డ్రైవర్ .. నాకు' మహేష్ బాబు 'చాచి పెట్టి కొట్టినట్లు అనిపించింది.. ఆ టాక్సీ డ్రైవర్ కి దాదాపు అరవై పైనే ఉంటాయి .. ఇదేంటండి మరీ విడ్డూరం, మీరు అంకులేంటీ!!! అన్నాను.. అదా ,అలా అపార్ధం చేసేసుకోకు ..ఇక్కడ అపరిచిత వ్యక్తులని అంకుల్,ఆంటీ అని పిలుస్తారు అన్నారు ... హుమ్..గొప్ప పనిచేస్తారు అనుకుంటుంటే ..అమ్మా ,నాన్నా గుర్తువచ్చారు.. ఏమండీ! ఇంటికి వెళ్ళగానే పోన్ చేద్దాం అన్నారూ అన్నాను..అప్పటికి మావారి దగ్గర మొబైల్ లేదు ..(ఇది జరిగి మరి దాదాపు పదేళ్ళు అవుతుంది ) సరే పదా ,అని నన్ను ఆ బిల్డింగ్ క్రిందకు తీసుకు వెళ్ళారు..

ఒక చోట ఒక టెలిపోన్ బాక్స్ ఉంది .. ఇదేంటండి ఇక్కడ ఎవరూలేరూ , ఎవరిదీ ఈ పోన్ అన్నాను.. గవర్నమెంట్ ది.. ఇక్కడ అన్ని బిల్డింగ్ ల క్రింద టెలిపోన్ బాక్స్ లు ఉంటాయి అంటూ ఒక కార్డ్ తీసి ఏవేవో నెంబర్స్ నొక్కారు ... ఇదేంటి అన్నాను ఆక్చర్యం గా .. ఇవి పోన్ కార్డ్స్ లే అని.. అమ్మా,నాన్నకు ,అత్తయ్యమావయ్యకు కాల్ చేసి చెప్పారు నేను క్షేమం గా చేరాను అని .. అక్కడి నుండి నడుచుకుని వస్తుంటే మెట్లదగ్గర బోలెడు సిగరెట్టు ముక్కలు ,పేపర్లు ... ఇదేంటి ఇంత చెత్త ఉంది ఇక్కడ?? అసలు ఇక్కడ ఎంత శుభ్రంగా ఉంటుంది అంటే మన మొహం అద్దంలో చూసినట్లు ఉంటుంది అన్నారూ,పైగా ఇందాకా ఎక్కడపడితే అక్కడ చేత్తవేయకు పైన్ వేసేస్తారు అన్నారూ అని సాగదీసి అడిగాను ..అబ్బా,మాట వరసకు అంటే నిజంగా మొహం చూసేసుకున్టావా ..ఎవరో నీలాంటి వాళ్ళే తర్కంగా వేసి ఉంటారు.. అయినా ఏం పెట్టావే బాబు ,ఈ బేగ్ ఇంత బరువుంది అని విసుక్కున్టూ ఒక ఇంటి ముందు ఆగి తలుపు తీసారు ...

మెల్లిగా లోపలికి అడుగు పెట్టి చూసాను .. ఎంత బాగుందో.. చక్కగా ,నీట్ గా విశాలంగా,ఖరీదైన పర్నిచర్ తో నాకు చాలా నచ్చేసింది హాల్.. అబ్బా !!!భలే ఉందండి ఇల్లు అటు ,ఇటు తిరుగుతూ అన్నాను.. ఉష్ ..ష్ మెల్లిగా మెల్లిగా మాట్లాడు.. లోపల ఇంకా జనాలున్నారు అని చెప్పాను కదా అన్నారు కంగారుగా.. హుమ్..మళ్లీ అదొకటి ఉంది కదూ అనుకుంటుంటే మా రూం తలుపులు ఓపెన్ చేసారు .. ఇదేంటండీ ,ప్రతి రూం కి తాళాలు ఉంటాయా అన్నాను.. ఊ.. డోర్ పడగానే ఆటోమేటిక్ గా లాక్ అయిపోతాయి జాగ్రత్త ..తాళం నీదగ్గరే పెట్టుకోయేం అన్నారు.. నాకన్నీ విచిత్రంగా విచిత్రం గా అనిపిస్తున్నాయి..

విశాలమైన బెడ్ రూం ..తెల్లని కప్ బోర్డ్స్ .. ఆ ప్రక్కనే అటాచ్డ్ బాత్ రూం .. అలా చూస్తూ మంచం చూడగానే తిక్క కోపం వచ్చింది.. దుప్పటి అనేది కనబడకుండా అడ్డం గా టవల్స్ ,వైర్లు,పుస్తకాలు,బట్టలు .. మీరున్నారు కదా ,హంస తూలికా తల్పం ఇచ్చినా అడ్డంగా తువ్వాలు ఆరబెడతారు తిట్టుకుంటూ వాటిని సర్దడం మొదలు పెట్టాను.. అంతేలేవే పాపం ఇన్నాళ్ళు ఎలా తిన్నాడో, ఏంటో.. అబ్బే ఏమీ లేదు..క్రొత్త జాబ్ ..ఎంత వర్కో తెలుసా అన్నారు.. కడుపు తరుక్కుపోయింది ..అసలు ఆయనకు కోడిగ్రుడ్లు ఉడకపెట్టడం కూడా రాదు.. పాపం ఏం తిన్నారో ఇన్నాళ్ళు?? .. దాదాపు ఎనిమిది కేజీలు తక్కువ కాకుండా తగ్గిపోయారు ...నేను పూర్తిగా బాధ పడకముందే అబ్బా!! అవన్నీ ఇప్పుడు సర్దేయాలా, రేపు నేను ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే ఖాళినే కదా .. పద ఆకలి వేస్తుంది భోజనం చేసేద్దాం అన్నారు.. అయ్యో ఇంకా తినలేదా ??వంట చేయనా అన్నాను.. అక్కరలేదు ,నేను వండేసా ఇద్దరికీ .. అంటే అన్నం ,పెరుగు,పచ్చడి అన్నారు.. అబ్బో అన్నం కూడా వండటం వచ్చేసిందా అన్నాను నవ్వుతూ.. అదేమన్న బ్రహ్మ విద్యేంటి.. ఒక కప్పు బియ్యం, రెండుకప్పుల నీళ్ళునూ అంటూ నన్ను కిచెన్ లోకి తీసుకు వెళ్ళారు ...

నేనెప్పుడు అంత ఆధునికమైన వంట గది చూడనే లేదు .. స్టవ్ అయితే నాలుగు బర్నర్లు ఉన్నాయి ... ఇదెలా వెలిగిస్తారండి అన్నాను లైటర్ కోసం చూస్తూ .. లైటర్ అక్కరలేదే ఈ బటన్స్ నొక్కగానే ఆటోమేటిక్ గా వెలుగుతాయి అని చూపించారు .. విమానం శబ్దం వినగానే కిటికీ దగ్గర కొచ్చి నించున్నా.. ఎయిర్ పోర్ట్ ఇక్కడ దగ్గర... ప్రతి పది నిమిషాలకొకటి వెళుతుంది అన్నారు ..ఓ ..అనుకుంటూ యాదాలాపంగా ముందుకు చూసాను ..ఎదురు అపార్ట్మెంట్ ముందు అన్నీ బోలెడు కర్రలు గ్రుచ్చి ఉన్నాయి... ఏమిటండి అవి అన్నాను.. ఇక్కడ అపార్ట్మెంట్ పైకి వెళ్ళనివ్వరు కదా బట్టలు ఆరబెట్టడానికి ..అందుకనీ కర్రల పై ఆరబెట్టి అలా పెడతారు ..వర్షం వస్తే ఇదిగో వంటగది పైన అలా తగిలిస్తారు అని చూపించారు ... హమ్మయ్యో !!!భలే తెలివండి వీళ్ళకు అన్నాను..

భోజనం ఇక్కడ వద్దులే మళ్లీ ఎవరన్నా వస్తే ఇబ్బందిగా ఉంటుంది..బెడ్ రూం లో తినేద్దాం అన్నారు ..సరే అని కంచాలు,గ్లాసులు అన్నీ మోసుకు వెళ్లాం..అన్నం ,ఆవకాయ పచ్చడి వేసుకుని పెరుగు కోసం గిన్నెపై మూత తీస్తే బ్రౌన్ గా ఉంది పెరుగు.. ఇదేంటండి ఈ కలర్ లో ఉంది అన్నాను అయోమయం గా చూస్తూ.. అలాగే ఉంటుందిలే నువ్వు తిను అన్నారు ... కొంచెం వేసుకుని అన్నంలో కలుపుకుని ఒక్క ముద్ద పెట్టుకున్నానో లేదో' యాక్ ' తీపి పానకం ... అబ్బా!! ఏంటండీ ,ఇదేం పెరుగండి బాబు అన్నాను.. మరి చాక్లెట్ పాలతో తోడుపెడితే తియ్యగా ఉండదేంటి అన్నారు తను మాములుగా తినేస్తూ.. బాబోయ్ చాక్లెట్ మిల్కా !!!దానితో పెరుగా అన్నాను అసహ్యం గా మొహం పెట్టి...మరేం చేయను, నాకేమో ఇక్కడ ఎక్కడ ఏముంటాయో తెలియదు..మా ఆఫీస్ లో అందరు చైనా వాళ్ళే ..వాళ్లకు మన ఫుడ్ గురించి అసలు తెలియదు.. అందుకే ఇలా ఏది పెడితే అది తినేస్తున్నా అన్నారు.. నాకు కళ్ళలోంచి నీళ్ళు తిరిగాయి ..మా ఇంట్లో ఆయనకు నచ్చని కూర చేస్తే చిన్నపాటి యుద్ధం జరిగిపోయేది.. పాపం అనిపించింది ..పోనీ ఇంటి ఓనర్ తెలుగువాళ్ళే అంటున్నారుగా వాళ్ళని అడగచ్చుగా ఏ వస్తువులు ఎక్కడ దొరుకుతాయో అన్నాను.. ఆ మాట ఆయనకు ఎందుకో నచ్చలేదు ..కాస్త మొహం చిరాగ్గా పెట్టి ..అది సరేగాని మన భాషే అని ఆమెతో ఒకటే సోది వేయకు ..నీ పని ఏదో నువ్వు చూసుకో.. సరేనా అన్నారు...ఎందుకనీ అన్నాను విసుగ్గా.. నాకసలే నోరు కట్టుకుని కుర్చోవాలంటే మహా చిరాకు.. ఎందుకని అంటే ఏం చెప్పను..ఇదేమన్నా మన ఊరు అనుకున్నావా .. ఎవరి పని వాళ్ళు చూసుకోవాలి అన్నారు .. హుమ్.. అని నిట్టూర్చి పచ్చడి కలుపుకుని ఎలాగో భోజనం తినేసాను..

ఇండియా నుండి అంట్లు తోముకునే పీచు తో సహా తెచ్చా అని గొప్పలు పోతుంటే ...అదే మరి తెలివి తక్కువతనం అంటే ...ఇక్కడ ఎవరూ తినరా ,గిన్నెలు తోముకోరా భలే ఆలోచిస్తావ్ అని కాసేపు ఏడిపించారు.. నేను మాత్రం ఉరుకుంటానా .. చాక్లెట్ మిల్క్ తో పెరుగు చేసుకుంటారు కాబట్టే తెచ్చాను అని తిరగబడిపోయాను అనుకోండి అది వేరే విషయం ..ఉన్నట్లు ఉండి ఒక్కసారిగా' ఢాం ' అంటూ సౌండ్ వచ్చేసరికి కంగారు పడిపోయాను ...ఓరి దేవుడోయ్ ..ఏంటండి అది అన్నాను కిటికీ లోనుండి బయటికి చూస్తూ ... ఎప్పుడు ముసిరిందో తెలియదు మబ్బు..నల్లగా కమ్మేసింది.. ఒకటే మెరుపులు ,ఉరుములు ,వర్షం... అవి కూడా మామూలు పిడుగులు కాదు..భయంకరం గా ప్రక్కనే పడుతున్నట్లు..చెవులు చిల్లులు పడుతూ ... నేను ఎప్పుడూ వినలేదు అంత సౌండ్ .. ఇదేంటండి ఇప్పటివరకు వెన్నెల పుచ్చ పువ్వులా విరగ కాసింది ..ఎప్పుడు మబ్బేసింది అన్నాను అయోమయంగా .. ఇక్కడ అంతే ,అప్పటి కప్పుడు ఎండ మండిపోతుందా ..రెండో నిమిషంలో వర్షం వచ్చేస్తుంది ...ఇంకో విషయం ఏంటంటే ఇక్కడ ఎండాకాలం,వర్షాకాలం అని సీజన్ ఉండదు మనకులా .. ఎప్పుడూ ఒకేలా ఉంటుంది.. వారం లో ఒకటి రెండు సార్లు వర్షం తప్పనిసరిగా పడుతుంది అన్నారు.. అవునా అన్నాను ఆక్చర్యం గా ...

నాకు అన్ని విషయాలు చాలా క్రొత్తగా ,అయోమయంగా అనిపించాయి.. అలా ఎప్పుడు నిద్రలో జారుకున్నానో తెలియదు .. తెల్లవారు జామున బుజ్జీ లే ..లే అని ఎవరో పిలుస్తున్నట్లు.. అంత ఘాడ నిద్ర లో లేపుతుంటే చాలా ఏడుపోచ్చేస్తుంది.. ఏంటండీ అన్నాను విసుగ్గా ... ఆరయ్యింది ...వంట చేస్తానన్నవుగా లేచి బాక్స్ పెట్టు అన్నారు.. నాకసలే తెల్లవారు జామున విపరీతంగా నిద్ర పడుతుంది ..అందులోను అంత చల్లని వాతావరణం లో లేవడమే? అమ్మో నావల్ల కాదు .. రేపటినుండి వండుతా .. ఈ రోజు బయట తినేయండి ..ముసుగు కప్పెసా..కాని అవతల ఉన్నది ఎవరూ..జాలి,దయ అనే పదాలకి అర్ధం తెలియని మా ఆయన ... ఓయ్ ..నిన్నేమో పెద్ద పతివ్రతా శిరోమణి లా ..ఇంకేముందండి ,నేను వచ్చేసానుకదా..వండి ఉద్దరించేస్తా అని కబుర్లు చెప్పావ్.. లే..లే అని ఒకటే గోల ...

ఏడుపు మొహం వేసుకుని లేచి కిటికీ లోంచి చూసాను..చిమ్మ చీకటి ..అబ్బా ..ఇంకా ఆరయ్యి ఉండదు అండీ.. చూసారా ఎంత చీకటిగా ఉందో అన్నాను మళ్లీ పడుకుంటూ.. నీ మొహం ఇక్కడ సెవెన్ అయితే గాని తెల్లారదు ... రాత్రి సెవెన్ దాటితే గాని చీకటి పడదు .. నిజానికి ఇక్కడి గవర్నమెంట్ షేర్ మార్కెట్ కోసం ఇలా టైం ముందుకు జరిపిందంట.. ఇంక లే, అని నసపెట్టి తను హాయిగా పడుకున్నారు .. ఛీ, వీళ్ళకు పనిపాట ఏం ఉండదు అనుకుంటా.. దిక్కుమాలిన దేశం తిట్టుకుంటూ లేచి బయటకు చూసాను ఆ సరికే చాలా అపార్ట్మెంట్లో లైట్లు దేదీప్యమానం గా వెలిగిపోతున్నాయి.. చాలా మంది హడావుడిగా ఆ పాటికే పరుగులు పెడుతున్నారు.. నిన్న సామాను సర్దుతా అంటే ఒప్పుకోలేదు ఇప్పుడు వంట ఎలా చేయను నా మొహం ..ఆ చీకట్లో కావలసిన సామాను తడుముకుని వంటగదిలోకి వెళ్లాను..