ఇరుగు-పొరుగు

ఏంటలా చూస్తారు!!!.......బొమ్మల కొలువులా పర్సులు,హ్యాండ్ బ్యాగుల కొలువు పెట్టిందేమిటిరా బాబు అనే కదా ...అవి అన్నీ నా హ్యాండ్ బ్యాగులే .... ఇంకా కొన్ని ఉన్నాయి లోపల ...ఆగండాగండాగండి .... ఇప్పుడేమనుకుంటున్నారో కూడా నాకు తెలుసు ... ఆడవాళ్ళయితే.." ఎంచక్కా నేస్తం వాళ్ళాయన ఏంకావాలంటే అవి కొనిపెట్టేస్తారు కాబోలు" అని, మగవాళ్లయితే.." ఈ ఆడవాళ్ళు అందరూ ఇంతే వీరు ఈ జన్మకు మారరు" .... అని కదా :) ....అలా అయితే మీరు హ్యాండ్ బ్యాగులో చెయ్యి పెట్టినట్లే.... నేనసలే బద్దకానికి కేరాఫ్ అడ్రెస్ ని...అలాంటి నేను హ్యాండ్ బ్యాగ్ మోయడం కూడానా ...నా బస్ కార్డ్ కూడా మా ఆయన జేబులో పడేసి హాయిగా చేతులు ఊపుకుంటూ బయటకు వెళతాను.... మరి అవన్నీ ఎలా వచ్చాయంటే ... బోలెడు సోది వింటే తెలుస్తుంది ....



అవి మేము "యిషున్ "అనే ఊర్లో ఉన్న రోజులు... అయిదు నెలల మా బాబుని తీసుకుని ఇండియా నుండి తిరిగి సింగపూర్ వస్తుంటే దారిలో మాఆయన ..."బుజ్జీ!! మరే..ఇల్లు కొద్దిగా డర్టీగా ఉంది క్లీన్ చేసుకోవాలి ,ఏమనుకోకేం" అన్నారు...అసలే సంవత్సరం ఎడబాటేమో ప్రేమ పొంగిపోర్లిపోతుంది నాకు ...అందుకే " మురికి కాలువ ప్రక్కన మడతమంచం వేసుకున్నా ప్రశాంతంగా నిద్రపోగలిగే మా ఆయన" ఆ మాట అన్నప్పుడు ఏ మాత్రం అనుమానం రాలేదు...... "ఏం పర్వాలేదు నేను వచ్చేస్తున్నానుగా అదంతా నేను చూసుకుంటాను "అని అభయం ఇచ్చేసాను...అదెంత తప్పో ఇంటికి వచ్చాకాగాని తెలిసిరాలేదు నాకు .... ఇలా తలుపు తీయడం పాపం ఒక బ్రెడ్ ప్యాకెట్టు ,ఒక వాటర్ బాటిల్ చేతిలో పెట్టేసి ఆఫీస్కు పారిపోయారు ...ఇల్లు చూడగానే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు రావడం ఒక్కటే తక్కువ నాకు..నేల పైన అరంగుళం మందాన పేరుకుపోయిన మురికి ,గోడల నిండా బూజులు ...సోఫాలు ,మంచాల క్రింద తిని పారేసిన చెత్త.. కడగని ప్లేట్లు ..సింకులో నెలల తరబడి పేరుకుపోయిన అంట్లు ...హాలు నిండా దుప్పట్లు ఇలా ఒక్కటి కాదు ...అప్పటి నుండి మా ఆయన కొంచెం మురికిగా అన్నారంటే చాలు కళ్ళుతిరిగి పడిపోతూ ఉంటాను ...



ఏం చేస్తాం... నా పరిధిలో నాకొచ్చిన తిట్లన్నీ తిట్టుకుంటూ ఇల్లంతా కడిగిన ముత్యంలా చేసి సాయంత్రం తనోచ్చేసరికి ప్రొద్దున్న వల్లేవేసిన తిట్లు అప్పగించాబోతుంటే "ఎవరు నిన్ను సర్ధమన్నారు...సర్దిన సామానంత ప్యాక్ చేయి మనం ఇల్లు మారుతున్నాం ఈ నెలాఖరుకి" అన్నారు ...." ఇల్లు చూసారా? నాకు చెప్పకుండానే? అయినా నేను రాను..... నాకిక్కడ అలవాటయింది ఇక్కడ బోలెడు ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు.. ఉహుహు" అన్నాను భయంగా ..." ఫ్రెండ్స్ అనేవారు ఎక్కడైనా ఉంటారు మనం నడుచుకునే పద్దతిబట్టి ఉంటుంది ...రోజూ "యిషున్" నుండి "టేంపనీస్" కి వెళ్ళిరావాలంటే నాకు తీరిపోతుంది.. అందుకే ఆఫీస్కి దగ్గరగా ఇల్లు తీసుకున్నాను ...అడ్వాన్స్ కూడా ఇచ్చేసా "అన్నారు .... మళ్ళీ ఈసురోమంటూ సామాను అంతా సర్ది ఇల్లుమారాం ...



క్రొత్త ఇల్లు ఆఫీసుకు,ఆయనగారి ఫ్రెండ్స్ కి దగ్గర గా ఉందికాబట్టి తనకి బాగానే ఉందికాని ఎటొచ్చి నా పరిస్థితే మండే ఎడారిలో ఒంటరి ఒంటెలా ఎటూ తోచకుండా అయిపొయింది... అటుఇటు ఇరుగుపొరుగు ఉన్నారుగాని ఎవరు ఎవరో ఏం తెలియదు.. తలుపులన్నీ వేసేసి నిశ్శబ్దం గా ఉండేవారు...ప్రొద్దున 8 కి తను ఆఫీస్ కి వెళ్తే మళ్లీ రాత్రి పది కే రావడం ...ఇక ఎవరితోనూ ఒక మాటలేదు మంతి లేదు ....అప్పట్లో ఇంట్లో నెట్ కనెక్షన్ అసలు లేదు.. దానికి తోడు ఇద్దరూ చిన్నపిల్లలేమో(మాటలు కూడా రావు ) ప్రతిచిన్న విషయానికీ గట్టిగా ఏడుస్తూ ఉండేవారు ...నాకూ వయసు చిన్నది అవ్వడం వల్ల ఎందుకేడుస్తున్నారో అర్ధం కాక ఎలా సంభాళించాలో తెలిసేదికాదు ...ఒక్కోసారి భయంతో నేనూ కూడా వాళ్ళతోపాటు ఏడ్చేసేదాన్ని .... :)



ఇలా ఉండంగా ఒక రోజునాకు తెల్లవారుజామున బ్రహ్మాండమైన కల వచ్చింది ...నన్ను పక్కింటి ఆంటీ వీరలెవల్లో తిట్టేస్తున్నట్లు ....అప్పటికి పక్కింట్లో ఎవరున్నారో కూడా తెలియదునాకు.. లేచి లేవగానే భయంగా... "ఏమండీ నాకు ఇలా కలొచ్చింది ప్రొద్దున వచ్చిన కలలు నిజమవుతాయా "అని అడిగాను.. "అవుతాయి ...అసలే ఆఫీస్కి టైమయిపోతుందే అంటే ఇలా చెత్త ప్రశ్నలు వేస్తే మనిద్దరికీ గొడవ అవుతుంది ముందు" అని నా మాటలు కొట్టిపడేశారు ....మా వాడు ఎప్పటిలాగే స్నానం చేయిస్తున్నపుడు బోరున ఏడుస్తుంటే,మా అమ్మాయి సోఫా పై నుండి క్రిందపడి శృతి తగ్గకుండా వాడితో జత కలుపుతుంటే.. ఓరి దేవుడోయ్ అని హాల్లోకి వచ్చాను ఇంతలో తలుపు దభ దభ అని ఎవరో బాదేస్తున్నారు...



తీయగానే ఒక మలయ్ ఆవిడ కయ్ కయ్ మంది..."మీరు వచ్చిన దగ్గరనుండి చూస్తున్నాను..ఏంటి ..ఈ గోలేంటి ..ఈ ఏడుపులేమిటి ..... ఈ అపార్ట్మెంట్లో ఇంతమంది పిల్లలు ఉన్నారు ఎప్పుడన్నా ఒక్క అరుపు వినిపించిందా... నా పిల్లలు ఇక చదువుకోవద్దా....కష్టంగా ఉంటే ఒక మెయిడ్ ని పెట్టుకో..లేదా మీవాళ్లను పిలిపించుకో....పెంచడం చేతకానపుడు పిల్లల్ని ఎందుకు తీసుకోచ్చావ్ ఇక్కడికి...మీమీద కంప్లైంట్ ఇవ్వవలసి వస్తుంది" ....ఇలా ఒక్కటికాదు ...దాదాపు ఓ గంట సేపు తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా తిట్టిపడేసింది.... నా కల నిజమైపోతున్నందుకు ఆశ్చర్యం ...అన్ని తిట్లు పడుతున్నందుకు ఏడుపు కలగలిపి వచ్చేసాయి .. సాయంత్రం నాకున్న ఒకేఒక శ్రోతైన మా ఆయనకి కక్ష తీరేలా ఇంకోనాలుగు వేసి బోలెడు చెప్పేసాను.. ఆ ఆవేశంలో ఒక అతిముఖ్యమైన విషయం మర్చిపోయాను ... మా ఆయన మామూలుగా ఉన్నపుడు శాంతి స్వరూప్ని మరిపిస్తారు.... కోపం వచ్చినపుడు దుర్వాస మహామునిని తలపిస్తారు...



"ఆయ్..నిన్ను,పిల్లల్ని ఇన్నిమాటలు అందా? పిల్లలన్నాకా ఏడవరా? శుక్రవారం, ఆదివారం వాళ్ళ ఆయన చెవులు చిల్లులు పడేటట్లు ఖురాన్ చదువుతారు ..అప్పుడేం పరవాలేదా....మన ఇండియన్స్ అంటేనే ఏడుపు వీళ్ళకు ... మనదగ్గరే అన్ని రూల్స్ గుర్తొస్తాయి ...ఊరికే ఉంటున్నామా??? బోలెడు రెంట్ కట్టి ఉంటున్నాం ..రేపు విషయం తెల్చేస్తా" అని గై గై మన్నారు .....ఇదెక్కడి గోలరా బాబు అసలే ఫ్రెండ్స్ లేరో అని బెంగ పడుతుంటే శత్రువులు తయారయ్యేలా ఉన్నారు.. ఈయనకేమి ఆఫీస్కి వెళ్ళిపోతారు తరువాత నేను పడాలి అని భయపడి మెల్లిగా ..." ఎందుకులేద్దూ చిన్నవిషయం ... వాళ్ళ తరుపున కూడా ఆలోచించాలి కదా ..ఇక్కడ అందరికీ సైలెంట్గా ఉండటం అలవాటుకదా ...పైగా ఆవిడ పిల్లల ఎక్జామ్సో... ఏమో పాపం ... అయినా దేశంకాని దేశంలో మనకెందుకొచ్చిన గొడవలూ !!" అని చల్లారబెట్టేయబోయాను ...." ఏంటి దేశంకాని దేశం ..ఇక్కడ అందరూ వలస వచ్చిన వాళ్ళే ...మనల్నేమన్నా ఊరికే పోషిస్తున్నారా? ఈ దేశం సగానికి పైగా మన ఇండియన్స్ పైన ఆధారపడే ఉంది ...అందుకే అంతంత జీతాలు ఇచ్చి రప్పించుకుంటున్నారు" ...అని సింగపూర్ ఆర్ధిక వ్యవస్థా దానిలో ఇండియన్స్ పాత్ర అనే విషయం మీద అర్ధరాత్రి పన్నెండుగంటలకు క్లాస్ పీకుతుండగా మళ్ళీ దభ దభా అని తలుపు చప్పుడు ... తీస్తే.. ప్రక్కింటి అంకుల్... "మీరింత సౌండ్ పెట్టి టీవి చూస్తుంటే మేము పడుకోవాలా వద్దా" అనుకుంటూ ... ఆ రోజు ఆయుద్ద వాతావరణాన్ని చల్లారబెట్టడానికి నాకు తాతలు దిగోచ్చినంత పనైంది .....



ఇక అక్కడినుండి మా ఆయనా, పక్కింటివాళ్ళు ఒకరికొకరు ఎదురైతే చాలు చూపుల చురకత్తులు దూసేసేవారు..ఏ క్షణం యుద్ధ భేరి మోగుతుందో అని గొప్ప టెన్షన్గా ఉండేది .. అలాంటి సమయంలో ఒక రోజు బయట వర్షం వస్తున్నట్లు అనిపించి తరుగుతున్న టమోటాలు అక్కడే పడేసి ఆరబెట్టిన దుప్పట్లు తేవడానికి బయటకు పరుగులు పెట్టాను...అంతే ...గాలికి దబ్బున తలుపు పడిపోయింది ... మావి ఆటోమేటిక్ గా లాక్ అయిపోయే డోర్లు... ఇంకేంటి ..బయట నేను, లోపల పిల్లలు... పైగా కిటికీ తలుపులతో సహా అన్ని క్లోజ్ చేసిపడేసాను...పిల్లలకు నేను కనబడే అవకాశమే లేదు.. బాబుగాడికి నడక కూడా రాదు ...వాడు నిద్ర లేచి క్రింద పడిపోతే ?అసలే బేబీ కాట్ చాలా ఎత్తుగా ఉంటుంది .... కూరగాయలు తరుగుతూ ఆ కత్తి అక్కడే పడేసి వచ్చాను.. పాప అది తీసి ఆడితే ? నా పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి ... ఇప్పుడేం చేయాలి ?



మా పాప నేను దొంగాట ఆడుతున్నానేమో అనుకుని తలుపు కొట్టి నవ్వుతుంది తీయమని ...పాపం దానికి మాట్లాడటం కూడారాదు అప్పటికి ...తలుపు కీస్ పైన కొక్కానికి తగిలించాను అందే చాన్స్ లేదు ...ఏం చెయ్యాలి ఇప్పుడు ...ఇటు మలయ్ ఆంటీ దగ్గరకు వెళ్ళాలంటే భయం... అటు పోర్షన్లో చైనా అమ్మాయి ఉండేది కాని తను ప్రొద్దున్నే జాబ్ కి వెళ్ళిపోతుంది ...పాప కాసేపు నవ్వాక ఇక మొదలుపెట్టింది ఆరునోక్క రాగం..... దాని ఏడుపుకి వీడు ఎక్కడ లేస్తాడో అని సగం భయం .... ఇక తప్పక ఆంటీ ఇంటివైపు అడుగులు వేసాను ..."ఎగైన్ స్టార్టెడ్" ..లోపల ఆంటీ అరుపు... దబ్బున తలుపువేసిన సౌండ్ వినిపించాయి..చేసేది లేక పాపని సంభాళిస్తూనే కాలుకాలిన పిల్లిలా తిరుగుతుంటే ..సరిగ్గా దిగివచ్చిన చైనా దేవతలా ప్రక్కింటి చైనా అమ్మాయి ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ తన పోర్షన్ తలుపులు తీసుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళింది... పరుగు పరుగున తన గుమ్మంలోకి వెళ్లి "మా తలుపు లాక్ అయిపొయింది ..పిల్లలు ఇంట్లో ఉండిపోయారు ..ఒక సారి సెల్ ఇస్తే మా ఆయనకు కాల్ చేస్తాను "అని వచ్చీరాని భాషలో వివరించాను ...దానికి ఒక్క ముక్క అర్ధమవ్వలేదనుకుంటా 'వాట్'? అంది.. నాకు నీరసం వచ్చేసింది ...ఆ అమ్మాయి చేయి పట్టుకుని మా పోర్షన్ కి తీసుకువెళ్ళి అభినయం చేస్తూ వివరించాను .... ఆ అమ్మాయికి విషయం అర్ధం అయి వెంటనే సెల్ నా చేతికి ఇచ్చేసి ... పాపం కిటికీ తలుపులు ఓపెన్ చేయడానికి ట్రై చేసి..రాకపోయేసరికి .. చాక్లెట్స్ తీసి తలుపు క్రింద నుండి లోపలకు విసిరి "హాయ్ బేబీ "అంటూ దాన్ని సముదాయించడం మొదలుపెట్టింది ..



గభ గభా మా ఆయన నెంబర్ కి కాల్ చేయడానికి నెంబర్ నోక్కాబోయాను ... అప్పుడు అర్ధం అయ్యింది నేను ఎంత టెన్షన్లో ఉన్నానో .. తన నెంబర్ మర్చిపోయాను ....9848 ..... తర్వాత ? తర్వాతా ఎంత తల బ్రద్దలు కొట్టుకున్నా గుర్తురావడం లేదు ... అప్పుడొచ్చింది ఏడుపు వరదలా ....పాపం ఆ అమ్మాయి బెదిరిపోయింది .... "నాకు నెంబర్ గుర్తురావడం లేదు" అన్నాను వెక్కేస్తూ ....అసలే ఒక ప్రక్క నా కూతురుని సముదాయిస్తూ ఉంది..దానికి తోడుగా ఇప్పుడు నేను తయారయ్యాను ... నా భుజం చుట్టూ చేయి వేసి.... "ఒకే..ఒకే రిలాక్స్ ... ఏం కాదు టెన్షన్ పడకు ...ఇంకెవరైనా ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా "అని అడిగింది .."ఉహు "అన్నాను అడ్డంగా తల ఊపి ...."కొంచెం రిలాక్స్ అవ్వు గుర్తొస్తుంది" అంది...ఒక అయిదు నిమిషాలకు ఆయన సెల్ నెంబర్ గుర్తురాలేదుగాని ఎప్పుడో చెప్పిన ఆఫీస్ నెంబర్ గుర్తొచ్చింది విచిత్రంగా ...



వెంటనే ఆ నెంబర్ కి కాల్ చేసాను.. లక్కీగా మా ఆయన" హలో" అన్నారు... "అర్జెంట్గా ఇంటికి రండి... తలుపు లాక్ అయిపొయింది ...పిల్లలు ఇంట్లో ఉన్నారు" అన్నాను అరుస్తూ ... "ఇప్పుడా !!!చాలా ఇంపార్టెంట్ మీటింగ్ ఉంది బుజ్జీ... ఒక వన్ అవర్ మేనేజ్ చేయగలవా "అన్నారు.. ఎంత కోపం వచ్చిందంటే సెల్ ఆ అమ్మాయిది అయ్యింది కాబట్టి సరిపోయింది.. ..."సరే.. అలాగే.. వచ్చేటప్పుడు నాకు, పిల్లలకు టిక్కెట్స్ తీసుకురండి నేను మా ఊరు వెళ్ళిపోతాను ... తొక్కలో మీటింగ్ ...పది నిమిషాల్లో ఇంటికి రాకపోతే చూడండి "అని మొబైల్ ఆ అమ్మాయికిచ్చేసి మా గుమ్మం దగ్గరే ఏడుస్తూ కూర్చున్నాను.. కాసేపటికి లోపల మా అమ్మాయి ఏడుపు ఆపేసింది ... ఎంత పిలిచినా పలకదు..ఏమైందో తెలియదు ...బిక్కు బిక్కుమని కూర్చున్నా ...పావుగంటలో మా ఆయన ఆదరాబాదరాగా పరిగెత్తుకొచ్చి కీస్ నా చేతిలో పెట్టేసి ..సారీ బుజ్జీ చాలా అర్జెంట్ పని అని వచ్చిన కేబ్ లోనే వెనక్కు వెళ్ళిపోయారు ...ఆ చైనా అమ్మాయికి థాంక్స్ చెప్పి గభ గభా తలుపు తీసి చూసాను ...



ఇల్లంతా పావనం చేసేసి, దానిపై నాలుగు దుప్పట్లు తెచ్చి పడేసి, వాటిపై నోట్లో వేలు పెట్టుకుని పడుకుని హాయిగా నిద్రపోతుంది...బాబుగాడు అప్పుడే నిద్ర లేచి ఏడుస్తూ మంచం దిగడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు .... అమ్మో కాసేపు లేటు అయితే ఏమయ్యేది అనిపించేది ...ఇరుగుపొరుగు ఉండాలని ఇందుకే అనుకుంటా అంటారు ...సమయానికి చైనా అమ్మాయి వచ్చింది కాబట్టి సరిపోయింది ... లేకపోతే పరిస్థితి ఏంటి అని దిగాలుగా అనిపించింది .... "లేకపోతే ఏమవుతుంది బుజ్జి ...లాక్ స్మిత్ ని పిలిచి తాళం తీయిస్తావు ...ప్రతీది ఎదుటివాళ్ళ పై ఆధారపడకూడదు ... ధైర్యంగా ఉండాలి " మా ఆయన రాత్రి క్లాస్ పీకారు .."ఆ తాళాలు తీసే అబ్బాయికి అయినా కాల్ చేయాల్సిందే కదా ...అప్పుడన్నా ఇంకో వ్యక్తి అవసరం వస్తుందిగా" అన్నాను కోపంగా ..."సరేలే ,అలా లేనిపోని విషయాలు ఆలోచించడం దేనికిలే ...ఇక్కడ అందరూ ఇంతే ...మన జాగ్రత్తలో మనం ఉండాలి .. నువ్వు నీ సెల్ ఎప్పుడు దగ్గర పెట్టుకో .. ఇక మన ప్రక్కింటి వైపు అస్సలు చూడకు "అని పనిలోపనిగా వార్నింగ్ ఇచ్చేసారు..



మరి కొన్ని రోజులకు లెటర్ బాక్స్లో బిల్ల్స్ ఏమయినా వచ్చాయేమో చెక్ చేయడానికి ఓపెన్ చేసి చూస్తుంటే దానిలో ఎవరిదో పేరుమీద లెటర్ ...చూస్తే ప్రక్కవాళ్ళ ఇంటి అడ్రెస్స్ ...పొరపాటున మా బాక్స్లో వేసేసాడన్నమాట .. వాళ్ళ లెటర్ బాక్స్లో వేసేద్దామని చూస్తే వాళ్ళ బాక్స్ క్లోజ్ చేసేసి ఉంది ... ఇప్పుడేం చేయాలి ఇవ్వాలా ?వద్దా ? ఆవిడను తలుచుకుంటేనే భయంగా,కోపంగా ఉంది... పోనీలే ఏం ఇంపార్టెంట్ లెటర్నో అనుకుని మెల్లిగా వాళ్ళింటికి వెళ్లి తలుపు కొట్టాను ...వాళ్ళ అమ్మాయి తలుపుతీసింది .."వాట్ " అంది కొద్దిగా చిరాకుగా ..."మీ లెటర్ మా బాక్స్ లో పడింది" అని చెప్తుంటే వాళ్ళ అమ్మ వచ్చేసింది లోపలి నుండి" వాట్ హేప్పెండ్ ? "అనుకుంటూ ... ఆ లెటర్ వాళ్ళ చేతులో పెట్టేసి మా ఇంటికి పరిగెత్తుకు వచ్చేసాను ...."వద్దంటే వినవుకదా.. నీకు సిగ్గులేదంతే "మా ఆయన ఆ రాత్రి కన్ఫర్మ్ చేసేసారు ...



మరుసటి రోజు బాబుకి స్నానం చేయించి ,షెల్ఫ్ లో బట్టలు తీసి వెనుకకు చూస్తే వాడులేడు ...అవి ఇవి పుచ్చుకుని నడక నేర్చేసుకున్నాడేమో ఒక్క చోట కుదురుగా ఉండేవాడు కాదు ..తలుపు తీసి ఉండేసరికి పరుగున బయటకు వెళ్లాను ...ప్రక్కింటి మెట్లపై నిల్చుని, వాళ్ళను చూసి నవ్వుతూ దాగుడు మూతలు ఆడుతున్నాడు ... వాళ్ళందరూ నవ్వుతున్నారు... మళ్ళీ ఏం గొడవలే అనుకుని గభ గభా ఎత్తుకోచ్చేసాను .... ఇక అక్కడి నుండి వాళ్ళు కాలేజ్ కి వెళ్ళినప్పుడల్లా మా ఇంటి వైపు తొంగి చూడటం.. వీడు కేరింతలు కొట్టడం ... వాళ్ళు నవ్వడం.. వీడు బయటకు విసిరేసిన వస్తువులన్నీ తిరిగి మా గుమ్మమ్మ దగ్గర పెట్టడం చేసేవారు ....పాపం మా ఆయనకు ఈ విషయాలన్నీ తెలియక తన ప్రచ్చన్న యుద్ధం తను ఒంటరిగా కొనసాగించేవారు..



ఒకరోజు దీపావళి ... నేను ముగ్గువేసి దీపాలు అవి వెలిగించి లోపలికి వచ్చాను .. మా ఆయన వస్తుంటే తనని పిలిచి" హేపీ దీపావళి "అని చెప్పిందట ఆంటీ ... పాపం అంత సడన్ షాక్ తట్టుకోలేక పరిగెత్తుకుని నాదగ్గరకొచ్చి" ఇదేంటే నాకు హేపీ దీపావళి చెప్తుంది" అన్నారు ..." ఏమో నాకేం తెలుసు" అన్నాను నేనూ ఆశ్చర్యపడుతూ ......"నాకు డవుటే ..ఆవిడ హిహిహి అందిఅని నువ్వు హహహాహ అని వెళ్ళకు..మళ్ళీ తేడా వస్తే నువ్వే ఏడుస్తావ్ ...ఎందుకొచ్చిన గోలా చెప్పు "అన్నారు..సరే అన్నాను గాని మనం వింటామా? ... మరేం చేయను ??? నేను బయటకు రావడం తోనే నవ్వడం.. వాళ్ళింట్లో ఏం పండగ జరిగినా నాకు ఆ వంటకాలన్నీ పంపడం చేసేది ....ఎక్కడ ఆవు మాంసమో ,గేదే మాంసమో పెట్టేస్తుందో అని నీట్గా ధేంక్స్ చెప్పి ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే ఒంపేసేదాన్ని...మరి ఎందుకు అనుమానం వచ్చిందో "నాకు తెలుసు మీ హిందువులు కౌ మాంసం తినరని అది గోట్ మీట్ "అని చెప్పిందోసారి.. మెల్లిగా మా కబుర్లు మొదలయ్యాయి.. ..ఇక్కడ మలయ్ వాళ్ళు హిందీ సినిమాలంటే పడి చస్తారు..హృతిక్ రోషన్ ,షారుక్ అంటే చెప్పనే అక్కరలేదు.. ప్రతి ఒక్కరి ఇళ్ళల్లో హిందీ సినిమాల సిడిలు వందలు వందలు ఉంటాయి ..కాని ఆంటీ మాత్రం తమిళ్ సినిమాలంటే ప్రాణం పెట్టేసేది ....ఆఖరికి విజయకాంత్ ,శరత్ కుమార్లకు కూడా అన్యాయం చేసేది కాదు పాపం.. ప్రతి శనివారం వచ్చే తమిళ్ సినిమా ఎక్కడన్నా అర్ధం కాకపొతే మరుసటి రోజు నాతో చర్చ .... తన కోసం నేను తమిళ్ సినిమాలు చూడటం అలవాటు చేసుకున్నాను :)



మన ఇండియన్ కల్చర్ ,మన అలవాట్లు అన్నీ అడిగి తెలుసుకునేది....." చిన్నమ్మాయి పర్వాలేదు ఒక బాయ్ ఫ్రెండ్ ని వెదికేసుకుంది ..పెద్దదే ఇంకా ఎవరినీ చూసుకోలేదు బెంగగా ఉంది" లాంటి కబుర్లు మొదట్లో చాలా విచిత్రంగా అనిపించేవికాని ,ఆ తర్వాత అక్కడి వారి పద్దతులు వగైరా నాకు అర్ధం అయ్యేవి.... ఆ తరువాత ఆంటీ నాకెంత క్లోజ్ అయిపోయిందంటే పైన ఫోటో చూసారుగా అవన్నీ తను కొన్నవే ...అవనే కాదు బెడ్ షీట్లు,టవల్స్ ,డిన్నర్ సెట్లతో సహా ఇవని అవని లేవు ..... అన్నీ నాకు ఒక సెట్ తెచ్చి ఇస్తుంది...ప్లీజ్ నీకు ఇస్తే నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంటుంది కాదనకు అంటుంది...



ఇక బాబుగాడి సంగతి చెప్పనే అక్కరలేదు .... మావాడు రోజులో సగం పైగా వాళ్ళింట్లోనే ఉండేవాడు.... వాడి చదువు నేను పట్టించుకునేదాన్నే కాదు ...వాళ్ళే చెప్పేవారు ....ఒక్కోసారి మావారు ఇంటికి రావడం లేటయినపుడు బాబుగాడు నిద్రలో అక్కడ నెప్పని ,ఇక్కడ నెప్పని ఏడుస్తుంటే తను వచ్చి నిద్రపుచ్చేది ... ఒక్కోసారి మార్నింగ్ అలారం పెట్టుకోవడం మర్చిపోయి నిద్ర పోతే ,తనే ఫోన్ చేసి నిద్ర లేపేది స్కూల్ బస్ వస్తుంది మీ ఇంట్లో అలికిడి లేదు అని చెప్పి....ఆఖరికి ఇండియా వెళుతుంటే "అమ్మో రెండు నెలలు ఉంటావా ...బాబు లేకపోతే పిల్లలు బెంగపెట్టుకుంటారు ..వాడి షర్ట్ నాకు ఇవ్వవా ...మా మలయ్స్ బెంగతగ్గాలంటే వాళ్ళ బట్టలు దగ్గర పెట్టుకుంటాం" అని తీసుకునేది ... ఇలా ఒక్కటికాదు మా అమ్మ తర్వాత అమ్మలా చెప్పుకోవచ్చు....తనకోసమే ఇల్లు మారేటప్పుడు ప్రక్క అపార్ట్మెంట్లోనే ఇల్లు వెతుక్కున్నా రెంట్ ఎక్కువ అయినా సరే..... ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంది అమ్మో అంత భీష్మించుకుని కూర్చుంటే ఆంటీ ప్రేమను మిస్ అయ్యేదాన్నేమో అని ..


కాబట్టి చెప్పొచ్చేదేమిటంటే భర్తమాట వినకపోతే మనకు బోలెడు లాభాలన్నమాట :)